باید یا رنج نکشیدن را انتخاب کرد، یا دوست نداشتن را.

زیرا به همان‌گونه که انگیزه آغاز عشق تمنا بوده است، انگیزه ادامه‌اش چیزی جز نگرانی دردناک نیست. چه در نگرانی دردناک و چه در کامیابی، عشق نیاز دست‌یابی به یک کل است. تنها زمانی زاده می‌شود، و ادامه می‌یابد، که بخشی به دست نیامده باقی باشد. فقط چیزی را دوست می‌داریم که یکپارچه از آن ما نیست. آدم‌ها معمولاً چنان برای ما بی‌اهمیتند که وقتی بدین گونه رنج و شادی‌هایمان را به یکی از ایشان وابسته می‌کنیم، می‌پنداریم که او از کائنات دیگری است، در هاله‌ای از شعر می‌زید، زندگی ما را به گستره‌ای آکنده از هیجان بدل می‌کند که در آن بیش و کم به ما نزدیک می‌شود.



#مارسل_پروست
#در‌جستجوی‌زمان‌از‌دست‌رفته