قتل بی‌رحمانه‌ی امیرمحمد خالقی، دانشجوی دانشگاه تهران، باعث خشم نه تنها دانشجویان دانشگاه تهران بلکه بسیاری از دانشجویان در سراسر ایران شده است. این قتل و سپس سرکوب امنیتی اعتراضات دانشجویان کوی دانشگاه بار دیگر نشان دهنده این حقیقت است که جمهوری اسلامی عامل اصلی ناامنی در ایران است.

هم اکنون که دانشجویان دانشگاه تهران در حال اعتراض به جنایت رژیم هستند، این اعتراض به ناامنی در پردیس دانشگاه‌ می‌تواند در دیگر دانشگاه‌ها در دستور کار قرار گیرد. ایجاد امنیت پایدار در کشور نیازمند دولتی ملی و مقتدر است که در برابر جان شهروند ایرانی مسئول است و نه رژیمی که اساس در قدرت ماندنش وابسته به لشگری از اوباش است که برای سرکوب ایرانیان «بسیج» شده‌اند.

اعتراضات دانشجویی در هنگام سرکوب شدید این قابلیت را دارند که از چارچوب دانشگاه بهره برند تا در روزهایی که خیابان مورد سرکوب شدید واقع می‌شود امتداد اعتراضات را تامین کرده و باعث تقویت روحیه مبارزان خیابانی شوند. در فقدان یک جنبش تشکیلات‌محور در دانشگاه، دانشجویان می‌توانند حلقه‌های کوچک و افقی در دانشگاه‌های خود تشکیل دهند و از نشست‌ها و جلسات مختلف برای ایجاد گروه‌های کوچک اعتراضی بهره بگیرند.

حزب «ایران نوین» به طور همواره از دانشجویان معترض حمایت کرده، و آزادی و امنیت دانشگاه ایرانی را در گرو براندازی جمهوری اسلامی و احیاء دولت ملی در ایران می‌داند. در کشوری که توسط تفکر ارتجاع سرخ و سیاه استعمار شده است، دانشگاه ایرانی نه تنها توان تفکر برای ایران را ندارد بلکه بهترین فرزندان ایران در کلاس درس مورد هجمه ایدئولوژی‌های موهوم سرخ و سیاه قرار می‌گیرند و در صحن دانشگاه مورد هجمه وحوش رژیم اسلامی. پایانِ سیاهیِ شبحِ رژیم ۵۷ بر حیات و ممات جوانان ایرانی در چشم‌انداز ملی ما دیدنی است.

پاینده ایران