آن حس دیوانه‌وار آمریکایی‌، وقتی خورشید داغ بر تن خیابان می‌تابد و موسیقی از دل گرامافون سکه‌ای یا از مجلس عزایی در همان نزدیکی در فضا پخش می‌شود، همان چیزی است که رابرت فرانک در سفری دور و دراز با اتومبیل قراضه‌ا‌ش (به حساب بورسیه‌ی گوگنهایم) با زیر پا گذاشتن جاده‌های خاکی چهل و هشت ایالت آمریکا در عکس‌های بی‌نظیرش ثبت کرده؛ او مانند سایه‌ای لغزنده، مرموز، پرذکاوت و ماتم‌زده، با رازآلودگی غریبی صحنه‌هایی را ثبت کرده که تا به حال بر نگاتیو هیچ عکاسی نقش نبسته. به خاطر همین است که باید او را به واقع یکی ازهنرمندان بزرگ در این حوزه به حساب آورد.
متن از جک کراوک / عکاس: رابرت فرانک
@Everythingaboutphotography