وقتی از آستانه ی پنجاه سالگی ام گذشت
فهمیدم هرچه زیستم اشتباه بود!
هر چه برایم ارزش بود کم ارزش شد.
حالا میفهمم چیزی بالاتر از سلامتی، چیزی بهتر از لحظه حال، با اهمیت‌تر از شادی نیست.
حالا میفهمم دستاوردهایم معادل چیزهایی که در مسیر به دست آوردن همان دست آوردها از دست دادم نیستند.
حالا میفهمم استرس، تشویش، دلهره، ترس آزمون کنکور و استخدام،
ترس نتیجه، اضطراب سربازی، ترس از آینده، وحشت از عقب ماندن،
دلهره ی تنهایی،
نگرانی از غربت، غصه های عصر جمعه، اول مهر، ‌۱۴‌ فروردین، بیکاری و.. هرگز نه ماندگار بودند نه ارزش لحظه های هدر رفته ام را داشتند.
حالا میفهمم یک کبد سالم چند برابر لیسانسم ارزشمند است.
کلیه هایم از تمامی کارهایم، دیسک کمرم از متراژ خانه، تراکم استخوانم
از غروب های جمعه، روحم از تمام نگرانیهایم، زمانم از همه ی
ناشناخته‌های آینده های نیامده ام،
شادیم از تمام لحظه های عبوسم،
امیدم از همه ی یاس هایم با ارزش تر بودند.
حالا میفهمم چقدر موهایم قیمتی بودند...
و چقدر یک ثانیه بیشتر کنار فرزندم زنده بمانم ارزش تمام شغل های دنیا را دارد.


🎙️جعفری همت

#پست887_زیبابشنویم