شكر سفيد، شكر قهوهاى و شكر سرخ
شكر سفيد طى فرآيندهاى شيميايى و با افزودن مواد آهكى و ديگر مواد شيميايى بدست مىآيد كه مضرات خاص خود را دارد، شكر حاصل از نيشكر قهوهاى متمايل به سرخ است.
شكر سفيد موجب پوكى استخوان، چاقى و ناراحتىهاى قلبى- عروقى شده ليك شكر سرخ و قهوهاى ملين و داراى اثرات درمانى در ابعاد گوناگون فيزيولوژيكى است. شكر در طول تاريخ چنين معرفى شده است:
[فيروزآبادى] در القاموس گفته است: «سكّر، معرّب واژهى شكر" پارسى است و اسم واحد آن سكّره گويند. خرماى خوب يا انگورى را كه آبى بدان هست و در نتيجه فرو مىپاشد- كه خود، از بهترين انواع شكرينه است- را نيز شكر گويند».
در المصباح هم آمده است: «شكر، چيزى شناخته شده است. برخى گفتهاند: نخستين بار، شكر را در طبرزد، ساخته شد و از همين روى، شكر طبرزدى گفته مىشود».
دانشنامه طب اهل بيت عليهم السلام، ص: 162
@tebeeslami