در هفتم فوریه سال ۱۴۹۷، در میدان مرکزی شهر فلورانس، بزرگ‌ترین «آتش‌سوزی غرور» آن دوران برپا شد. این روز، مصادف با «سه‌شنبه چاق» (Mardi Gras)، آخرین روز قبل از آغاز روزه بزرگ مسیحیان بود. مردم معمولاً در این روز با برپایی کارناوال‌ها و خوردن شیرینی‌ها و غذاهای لذیذ جشن می‌گرفتند. اما جیرولامو ساوونارولا، راهبی که در آن زمان عملاً بر فلورانس حکمرانی می‌کرد، تصمیم گرفت به جای جشن، شهروندان را با آتشی نمادین برای مبارزه با ایده‌های سکولار و انسان‌گرایانه سرگرم کند. او تقریباً هر چیزی را که به نظر او مروج گناه بود، به آتش کشید: از لوازم آرایشی و کارت‌های بازی گرفته تا کتاب‌های شاعران و نویسندگان بزرگی مانند اووید، پروپرتیوس، دانته و بوکاچیو (از جمله کتاب مشهور «دکامرون»). ساوونارولا از سال ۱۴۹۵ به‌طور مرتب چنین آتش‌سوزی‌هایی را سازماندهی می‌کرد.