توهین یکی از ابتدایی‌ترین و ناپخته‌ترین مکانیسم‌های دفاعی انسان به نام Acting out است؛ مکانیسمی با سن عقلی حدود ۳ تا ۴ سال. هرچقدر این دفاع بیشتر استفاده شود، فرصت برای رشد قسمت‌های متعالی و مهاری مغز کمتر فراهم می‌شود و این قسمتها کوچک و‌ کوچکتر می‌شوند و در عوض ساختارهای احساسی ابتدایی و مشترک با حیوانات، بزرگ و بزرگتر می‌شوند؛ یکی از این نواحی مهم مغز در این خصوص، کورتکس سینگولیت قدامی‌ست که با هربار مقابله با میل به توهین که صفتی ابتدایی است، بزرگ و بزرگتر می‌شود و بتدریج قسمتی از شخصیت فرد می‌شود و البته با تبعیت کودکانه از غریزه، کوچک و کوچکتر و آن نیز هم بتدریج جزویی از شخصیت فرد می‌شود: در ویدیوی زیر این حقیقت را می‌توانید مشاهده کنید؛
یادمان باشد که با هربار توهین، یک‌قدم از نظر نورونی و عصب‌شناختی به عقب برمیگردیم و این بدترین سرمایه‌گذاری‌ست که در حق خودمان می‌توانیم بکنیم؛ چراکه با توهین، ما نورون و سلول عصبی‌مان را از دست می‌دهیم ولی آنکه می‌شنود و چیزی نمی‌گوید و میل به توهینش را مهار می‌کند، سلول‌های عصبی‌اش رشد می‌کنند و هیپرتروفی‌تر و ضخیم تر شده و عملا در گذر زمان باهوش‌تر می‌شود؛ ثروتی که بعدا می‌تواند نان‌اش را در همه‌ی ابعاد زندگی از رابطه با همسر و فرزندان تا رابطه با خودش، بخورد.
هوشمندانه سرمایه‌گذاری کنید، چراکه در تنهایی‌های بزرگتان، تنها داشته‌تان خودتان هستید.

-دکتر روح الله صدیق-

@sut_tw‌

📎 پیوست