بانک کتاب صوتی

آرشیوی ارزشمند و کمیاب  از آثار هنری فاخر نقاشی


مجموعه‌ی 133 نقاشی از «فرانسیسکو گویا»


مجموعه آثار نقاشی«لئوناردو داوینچی»


مجموعه‌ی 550 طراحی از «لئوناردو
داوینچی» در «قلعه‌ی وینزور»

مجموعه‌ی «نقاشی های سیاه (Pinturas negras)» اثر «فرانسیسکو گویا»


مجموعه‌ی «بلایای جنگ(Los Desastres De La Guerra)» اثر «فرانسیسکو گویا»


مجموعه‌ی 133 نقاشی از «فرانسیسکو گویا»


مجموعه‌ی «کاپریس ها(Los caprichos)» اثر «فرانسیسکو گویا»


مجموعه‌ «خودنگاره‌های رمبرانت»



مجموعه آثار «یوهانس ورمیر»



مجموعه‌ی 36 چشم‌انداز «کوه فوجی» اثر «هوکوسای»

جهت دریافت این آثار پیام دهید
@alfredadlerr

‍ بی شک بحث و جدل بر سر موضوعی نظری می‌تواند برای طرفین درگیر آن بسیار سودمند باشد چون نظرات آنها را تصحیح یا تأیید می‌کند و موجب پیدایش نظرات جدید می‌شود.

این کشمکش یا تصادم در ذهن است که اغلب باعث جرقه زدن می‌شود ولی این در عین حال شبیه تصادم اجسام نیز هست که در آن جسم ضعیف تر اغلب باید متحمل درد شود، در حالی که جسم قوی تر سربلند بیرون می آید و صرفا ندای پیروزی سر می‌دهد.

از این حیث، این شرط هم مطرح است که طرفین بحث باید به هر حال به لحاظ عقل و استعداد و شناخت تناسبی با هم داشته باشند. اگر یکی از آنها فاقد شناخت باشد، آن وقت آن شخص (واجد شرایط) نیست ولذا استدلال‌های طرف دیگر در او کارگر نیستند؛ و در این کشمکش او، به قول معروف، بیرون گود ایستاده. اما اگر طرف فاقد عقل باشد، عصبانیتی که به سرعت در او بیدار می‌شود او را ترغیب می‌کند که از انواع خدعه ها و نیرنگ های ناجوانمردانه در بحث استفاده کند و وقتی دست اش رو شد شروع به وحشیگری و بی ادبی می‌کند.

بنابراین، درست به همان نحوی که اشخاص هم سن و همرده در مسابقات قهرمانی پذیرفته می‌شوند، پژوهشگر نیز باید پیش از هر چیز از بحث کردن با افراد بیسواد پرهیز کند؛ چون نمی‌تواند بهترین استدلال‌هایش را علیه آنها استفاده کند، زیرا این افراد فاقد شناخت اند و آن استدلال‌ها را نمی‌فهمند و در موردشان فکر نمی‌کنند. ولی اگر در چنین موقعیت ناراحت کننده‌ای شخص پژوهشگر سعی کند استدلال‌هایش را برای آن افراد تشریح کند، آن وقت كلا شکست میخورد؛ و در واقع نهایتا آن افراد، با یک ضداستدلال نادرست و به دردنخور، در چشم کسانی که به اندازه‌ی خودشان جاهل و بی سواداند محق به نظر می‌رسند.

برای همین گوته در دیوان غربی می‌گوید: هرگز مگذار که اشتباهی تو را به عرصه ی استدلال بکشاند؛
خردمند آن است که در بحث با نادان خود را به نادانی بزند ...

#آرتور_شوپنهاور
کتاب: متعلقات و ملحقات


@soutidastan

#معرفی_و_ارائه_کتاب 📜


رمان زنی با موهای قرمز، اثر نویسنده ی برنده ی جایزه ی نوبل و خالق کتاب های پرفروشی چون «برف» و «نام من سرخ»، داستانی درباره ی پدرها و پسرها و آرزوهای آن هاست.

یک چاه کن و شاگرد جوانش در شهری در حومه ی استانبول، استخدام شده اند تا در دشتی بی حاصل و خشک، آب پیدا کنند. با تلاش آن ها برای مبارزه با گرمای طاقت فرسا و حفاری های بی نتیجه، بین این دو نفر رابطه ای پدر و فرزندی شکل گرفته که برای هر دویشان تازگی دارد،هم برای استاد میان سال و فقیر و هم برای پسری از طبقه ی متوسط که پدرش را از زمان متهم شدن به فعالیت های خرابکارانه ی سیاسی ندیده است. با گذشت زمان، این دو نفر به هم اتکا و وابستگی پیدا کرده و گفت و گوهایی بینشان شکل می گیرد که نشان دهنده ی بینش های متفاوتی به جهان است. اما پسرک در محله ی کناری، جایی که برای استراحت و خرید مایحتاج به آن سرمی زنند، کسی را می بیند که تمام ذهنش را درگیر خود می کند. زنی با موهای قرمز، عضو یک گروه تئاتر سیار، چشم پسر را گرفته و به نظر می رسد که کشش میان آن دو، دوطرفه باشد. همه چیز خوب و طبق روال پیش می رود تا این که در نتیجه ی سهل انگاری و حواس پرتی پسر، حادثه ای ناگوار برای چاه کن اتفاق افتاده و پسرک، مجبور به فرار به استانبول می شود.

رمان زنی با موهای قرمز، حکایتی زیباست درباره ی خانواده و عشق، شرق و غرب، سنت و مدرنیته و توسط یکی از بهترین داستان سرایان حال حاضر به رشته ی تحریر درآمده است.


✍ فرید اورهان پاموک، زاده ی ۷ ژوئن ۱۹۵۲، که در ایران به اورهان پاموک معروف شده است، نویسنده و رمان نویس اهل کشور ترکیه و برنده ی جایزه ی نوبل ادبیات سال ۲۰۰۶ است. او نخستین ترک تباری است که این جایزه را دریافت کرده است.اورهان پاموک در خانواده ای پر فرزند و مرفه در محله ی نیشان تاشی استانبول متولد شد. اولین رمانش آقای جودت و پسران را که حکایت خانواده ای متمول و پرتعداد است، در سال ۱۹۸۲ نوشت که جوایز ملی ارهان کمال و کتاب سال را برایش به ارمغان آورد. پاموک بعد از انتشار رمان قلعه ی سفید، کرسی تدریس ادبیات داستانی را در دانشگاه کلمبیا پذیرفت و به همراه همسرش از ۱۹۸۵ تا ۱۹۸۸ مقیم نیویورک شد.اوج شهرت پاموک زمانی بود که رمان نام من سرخ را در سال ۱۹۹۸ منتشر کرد و انبوهی از جوایز ادبی در کشورهای مختلف را برایش به ارمغان آورد. سال ۲۰۰۲ رمان برف را منتشر کرد که خودش آن را نخستین و آخرین رمان سیاسی در کارنامه کاری اش خواند. ضمیمه ی روزنامه ی نیویورک تایمز سال ۲۰۰۴ این رمان را یکی از ۱۰ رمان برتر جهان معرفی کرد. پاموک سال ۲۰۰۳ کتابی با عنوان استانبول منتشر کرد که در واقع اتوبیوگرافی نویسنده است.او سال ۱۹۸۲ ازدواج کرد و سال ۱۹۹۱ اولین فرزندش که یک دختر است، به دنیا آمد. پاموک اکنون به اتفاق خانواده اش مقیم استانبول است.

@soutidastan

زندگی در اعماق عادت‌ها
هیچ فرقی با مرگ ندارد
تو مُرده‌ای،
فقط معنای مرگ را نمی‌دانی!
زندگی در اعماق، امن است؛
امّا زیبا نیست.

ماهی‌هایی که در اعماقند صید نمی‌شوند امّا،
طلوع خورشید را نمی‌بینند،
کشتی‌ها را نمی‌بینند،
اسبی را که اکنون پا در دریا گذاشت!
آن را هم نخواهند دید.

بله
زندگی در اعماق غم انگیز است.


✍ #رسول_یونان

@soutidastan

هیچ‌وقت جواب قطعی را پیدا نخواهیم کرد.
هیچ‌وقت خیال‌مان کاملا راحت نخواهد شد.

به قول گوردون آلپورت «یقینی نصفه و نیمه و شهامتی تمام و کمال» برای زندگی کافی است.

خود را نباید معطل اطمینان کرد.
باید شک را در آغوش گرفت و شجاعانه زندگی کرد.

#شهریار_برقعی

@soutidastan

#معرفی_و_ارائه_کتاب 📜

📝 رای قهرمان این داستان موقعیتی پیش آمده که با چشمان بسته بتواند دیگران را ببیند و از آن فراتر، پای حرف‏های بی‏تظاهر و مکنونات قلبی‏شان بنشیند. چنین موقعیتی ابتدا برای هر کسی جذاب است و جالب، ولی با گذر زمان، کم‏کم شخص می‏فهمد که دانستن همه چیز، همیشه خوب نیست. ما سالها با افرادی زندگی می‏کنیم یا رفت وآمد و ارتباطی داریم که به تصور ما از نزدیکان ما هستند و رابطه‏ای عاشقانه، دوستانه یا همراه با احترام میان ما برقرار است، اما به یکباره همه چیز چهره عوض می‏کند و تمام تصورات ما در هم می‏ریزد و هیچ کاری هم دیگر از دست ما را برنمی‏آید. امیدواریم شما هم برای لحظاتی خود را در چنین موقعیتی قرار دهید و ببینید آیا می‏خواهید که به این توانایی دست یابید یا نه؟ آیا واقعا دوست دارید در شرایطی قرار بگیرید که همه چیز و همه کس با شما بی‏پرده سخن بگویند؟ شاید بتوان چنین وضعیتی را با فراموشی ذهن آدم‏ها مقایسه کرد.

بسیاری عقیده دارند اگر انسان فراموشکار نبود، زندگی سختی داشت و نمی‏توانست دردها و مشکلات گذشته را کنار بگذارد و به آینده منتقل نکند. این هم از آن نعمت‏هایی است که خداوند به انسان عطا کرده و گاهی ارزش آن را نمی‏دانیم.

📝 خانم فیلدینگ زاده شهر تورنتوی کانادا می‌باشد. او در سال ۱۹۶۶ با مدرک کارشناسی هنر از دانشگاه تورنتو دانشگاه تورنتو فارغ‌التحصیل شد. او در سال ۱۹۶۵ نقش مختصری در فیلم زمستان ما را گرم نگه داشته بود Winter Kept Us Warm ایفا کرد و نیز در اپیزودی از فیلم دود اسلحه ظاهر شد. او بعدها نام فامیلی خود را از تپرمن به فیلدینگ تغییر داد و شروع به نوشتن رمان کرد. او همچنین فیلمنامه‌نویس فیلم تلویزیونی Golden Will: The Silken Laumann Story می‌باشد.

@soutidastan