دوستان سلام
چهارشنبه 10 آوریل در تورنتو، شنبه 13 آوریل در اتاوا و یکشنبه 14 آوریل در مونترال به همراه ارکستر گل های کانادا قطعاتی از آثار قدیمی و جدید به سبک برنامه رادیو گل ها به صحنه خواهیم برد.
ارکستر گل ها از اواسط دهه سی تا قبل از انقلاب، تاثیر به سزایی در فرهنگ جامعه ایرانی داشت. موسیقی گل ها محصول کار استادانی بود که دانش کامل از موسیقی سنتی ایران داشتند و اصول هارمونی و ارکستراسیون موسیقی کلاسیک غربی را هم یاد گرفته بودند و بر ملودی های موسیقی ایرانی سوار کردند.
قدیمی ترها یادشونه که وقتی ارکستر گل ها برنامه هاش از رادیو پخش می شد چه غوغایی در دل و گوش مردم ایران می کرد و هنرمندانش از قمر و صبا و خالقی و ورزنده و عبادی گرفته تا یاحقی و تجویدی و بنان و مرضیه و پوران و الهه چه جلایی به روزمره مردم ایران می دادند.
شما تصور کنید در جامعه ای که یاد گرفتن موسیقی، نمیگم موسیقی دان حرفه ای شدن، یاد گرفتن موسیقی قبیح بوده، این برنامه چه طور دل صدها جوان را برده که بدون اجازه خانواده، بدون داشتن ساز و یا معلم، خواننده و نوازنده های درجه یکی شدند. طبیعتا بعد از انقلاب این ارکستر مثل بسیاری از بخش های دیگر فرهنگی، منحل شد ولی به خصوص در دهه های اخیر شاهد این بودیم که نسل جوان دوباره نوستالژی این ارکستر را پیدا کردند.
خود من هم در پروژه ها و آلبوم هایی که بیشتر به منظور بازسازی نحوه ضبط رادیویی اون سال ها بود و یا اصلا بازسازی فرم آهنگسازی گل ها در تعامل با یک ترانه سرا، شیوه ای که هنرمندهای گل ها مخترعش بودند همکاری کردم. با ایمان وزیری در پروژه ای به نام رامشگری سعی کردیم روی این فرم موسیقی کارهای تازه ای ارائه بدیم ولی حقیقتا باید بگم ده سال پیش موفق نشده بودیم از اون ارکستر صدای دلخواه دربیاریم. زمانی که دیدم ارکستر گل های کانادا در همکاری با نوازنده های جوان ایرانی و کانادایی صدایی بسیار نزدیک تر به گل های قدیمی میده، بی نهایت ترغیب شدم که باهاشون همکاری کنم. دو سال پیش آمدم تورنتو، قطعه می ناب از ساخته های خالقی را که آواز اون رو بنان اجرا کرده بود ضبط کردیم و نتیجه این همکاری، اجراهایی است که در روزهای آینده در کانادا خواهیم داشت.
@SepidehRaissadat
چهارشنبه 10 آوریل در تورنتو، شنبه 13 آوریل در اتاوا و یکشنبه 14 آوریل در مونترال به همراه ارکستر گل های کانادا قطعاتی از آثار قدیمی و جدید به سبک برنامه رادیو گل ها به صحنه خواهیم برد.
ارکستر گل ها از اواسط دهه سی تا قبل از انقلاب، تاثیر به سزایی در فرهنگ جامعه ایرانی داشت. موسیقی گل ها محصول کار استادانی بود که دانش کامل از موسیقی سنتی ایران داشتند و اصول هارمونی و ارکستراسیون موسیقی کلاسیک غربی را هم یاد گرفته بودند و بر ملودی های موسیقی ایرانی سوار کردند.
قدیمی ترها یادشونه که وقتی ارکستر گل ها برنامه هاش از رادیو پخش می شد چه غوغایی در دل و گوش مردم ایران می کرد و هنرمندانش از قمر و صبا و خالقی و ورزنده و عبادی گرفته تا یاحقی و تجویدی و بنان و مرضیه و پوران و الهه چه جلایی به روزمره مردم ایران می دادند.
شما تصور کنید در جامعه ای که یاد گرفتن موسیقی، نمیگم موسیقی دان حرفه ای شدن، یاد گرفتن موسیقی قبیح بوده، این برنامه چه طور دل صدها جوان را برده که بدون اجازه خانواده، بدون داشتن ساز و یا معلم، خواننده و نوازنده های درجه یکی شدند. طبیعتا بعد از انقلاب این ارکستر مثل بسیاری از بخش های دیگر فرهنگی، منحل شد ولی به خصوص در دهه های اخیر شاهد این بودیم که نسل جوان دوباره نوستالژی این ارکستر را پیدا کردند.
خود من هم در پروژه ها و آلبوم هایی که بیشتر به منظور بازسازی نحوه ضبط رادیویی اون سال ها بود و یا اصلا بازسازی فرم آهنگسازی گل ها در تعامل با یک ترانه سرا، شیوه ای که هنرمندهای گل ها مخترعش بودند همکاری کردم. با ایمان وزیری در پروژه ای به نام رامشگری سعی کردیم روی این فرم موسیقی کارهای تازه ای ارائه بدیم ولی حقیقتا باید بگم ده سال پیش موفق نشده بودیم از اون ارکستر صدای دلخواه دربیاریم. زمانی که دیدم ارکستر گل های کانادا در همکاری با نوازنده های جوان ایرانی و کانادایی صدایی بسیار نزدیک تر به گل های قدیمی میده، بی نهایت ترغیب شدم که باهاشون همکاری کنم. دو سال پیش آمدم تورنتو، قطعه می ناب از ساخته های خالقی را که آواز اون رو بنان اجرا کرده بود ضبط کردیم و نتیجه این همکاری، اجراهایی است که در روزهای آینده در کانادا خواهیم داشت.
@SepidehRaissadat