دل و طبع خویش را گو، که شوند نرم‌خوتر
که دلم بهانه‌جو شد، من ازو بهانه‌جوتر

گله گر کنم ز خویت، به جز این‌قدر نباشد
که شوند اگر تو خواهی، قدَری ازین نکوتر

« همه رنگِ حیله بینم، پسِ پرده‌ی فریبت
برو ای دو رو که هستی ز گلِ دو رو، دو‌روتر!»

تو نه مرغ این شکاری، پی صید دیگری رو
که عقاب دیگر آمد به شکار این کبوتر

نه خوش آمده‌است وحشی، تو غریبِ خوشِ‌ادایی
همه طرز تازه گویی، ز تو کیست تازه‌گوتر...

#وحشی_بافقی


کانال اشعار مولانا حافظ سعدی👇

@sd_bl