کنار هم نشسته بودند. سلام نماز را که داد، گفت « قبول باشه. »
احمد دلش می خواست بیش تر با هم حرف بزنند. ناهار را که خوردند.، حسن ظرف ها را شست. بعد از چایی، کلی حرف زدند. خندیدند.
گفت « حسن بیا به مسئول اعزام بگیم ما می خوایم با هم باشیم. می آی ؟ » جواب داد باشه این طوری بیش تر باهم هستیم
خطاب به فرمانده🔚 آقا جون مگه چی میشه ؟ ما می خوایم باهم باشیم. – باکی؟ - اون پسره که اون جا نشسته. لاغره. ریش نداره. مسئول اعزام نگاه کردو گفت «نمی شه. » - چرا ؟ - پسرجون ! اونی که تو می گی فرمانده س. حسن باقریه. من که نمی تونم اونو جایی بفرستم. اونه که ما رو این ور و اون ور می فرسته. معاون ستاد عملیات جنوبه.

یادگاران، جلد چهار، کتاب حسن باقری، ص 21
محفل عاشقان شهادت
@razechafieh
خاکریز خاطرات شهدا