🏴󠁧󠁢󠁥󠁮󠁧󠁿دقیقه ۵۴ بازی منچستریونایتد - تاتنهام، نتیجه ۰-۱. روبن آموریم سر در گریبان فرو برده و در فکر فرو رفته. یک لحظه، تصویر سر آلکس فرگوسن در فینال لیگ قهرمانان مقابل بارسلونا در ذهنم زنده شد؛ دستانی که محکم به هم فشرده شده بودند و می‌لرزیدند. گویی سقوط نزدیک است.

منچستریونایتد، قهرمان بلامنازع و مطلق لیگ برتر، اکنون در آغاز دورانی طوفانی و پر تلاطم قرار گرفته است. جایی که بزرگ‌ترین مربی تاریخ لیگ انگلیس، سر آلکس فرگوسن، آخرین گام‌های خود را در اوج برمی‌داشت، اما امروز روبن آموریم در تلاش است تا این کشتی به گل نشسته را نجات دهد.

باتلاقی عظیم، میراث گلیزرها و مدیران ورزشی منچستریونایتد در یک دهه اخیر، این باشگاه را به مرز سقوط کشانده است. نتایج آموریم، بزرگ‌ترین استعداد مربیگری دو فصل اخیر اروپا، فاجعه‌بار به نظر می‌رسد. گویی او از سیستم تاکتیکی خود کوتاه نمی‌آید، درحالی‌که بازیکنان نیز گاهی به فرمان او نیستند. خریدهای ناموفق، خروج ستاره‌های افول‌کرده فصول گذشته، همه و همه این باور را تقویت می‌کند که حرف‌های مورینیو بهانه نبود؛ بلکه واقعیتی بود که شبیه‌ترین مربی پسافرگوسن، در جان و کالبد باشگاه احساس می‌کرد.

بسیاری هنوز به آموریم امید دارند، درحالی‌که برخی دیگر امیدشان را از دست داده‌اند. شرایط فعلی هیچ قضاوتی را ممکن نمی‌سازد. موج مصدومان، بازیکنانی متوسط و رو به اتمام، مهاجمانی که گل نمی‌زنند، و حاشیه‌هایی که با سیاست‌های ریاضتی اینیوس تشدید شده‌اند، آینده را مبهم کرده‌اند. ضرر ۳۵۰ میلیون پوندی سه فصل اخیر و تهدید خروج آدیداس از قرارداد در صورت سقوط تیم، اضطراب را به اردوی یونایتد آورده است.

روبن آموریم، میراث یک کشتی شکسته از دوران تن‌هاخ را تحویل گرفته است. بازیکنان می‌دانند که بخش عمده‌ای از آن‌ها در تفکرات آموریم برای فصول آینده جایی ندارند. این تایتانیک پر زرق و برق، میراث یکی از بزرگ‌ترین مربیان تاریخ فوتبال و کلاس ۹۲ کم‌نظیرش، حالا در میان اقیانوسی پر تلاطم گرفتار شده، که ساخته ی تصمیمات باشگاه و مدیرانش است و به ورطه غرق شدن افتاده است.

از همه‌ی الهگان فوتبال در «المپ» می‌خواهم که باشگاه محبوب دوران نوجوانی من را نجات دهند.

#AliSoltani
@radiohattrick