«پایان ِنبرد ِمردمی؛
آن دمی است که دیگر نباشد دمی.»
شعر : شیرکو بی کس

شما می توانید
خانەی شعرمان را خراب ،
واژگان ِزبان ما را بی خانمان ،
و قلعەی قصەی حماسەمان را
تا آخرین ِسنگر
ویران کنید.

شما می توانید
خانه و کاشانەی ما را
با موشک و تانک
کول ِستون های کج وکولەی
شعله و دود کنید.

شما می توانید
ضجەی های بلند ِمادرانمان را
-میان ِقهقهەی روبه قهقراتان-
خفه کنید.

اما، آنچه نمی توانید و
از گرگ و میش
ِنخستین زوزەی گرگْشاە !
تا هزارەی هنوز سیاه زمانەی ما
تحقق نیافته و نخواهد یافت
زدودن ِآرزوی داد و آزادی
از عطش ِجان های ماست.

برکندن ِعشق ِتا جاودان سبز ِ
درخت ها و قلەهای
سربەگردون سای زاگرس است
از سینەی های ما.
- خوابی که، بەیقین
تعبیر نخواهد شد .

اما پایان ِپیکار ِما؛
تنها آندمی است،
که دیگر نباشد دمی.

ولی آنچه تا همیشه
«نا»است و هرگز «آری» نخواهد شد؛
فرونشاندن مشعل ِآینده است،
که در پگاه ِنگاه ما،
می درخشد.
----
💢سه شنبه ۲۵ دی ۱۴۰۳
💢۱۴ ژانویه ۲۰۲۵
https://t.me/peshrawcpiran
www.facebook.com/Peshrawcpiran
www.instagram.com/Peshrawcpiran1