وگمن با همکاری سگ‌ها، موجوداتی که اکنون به بخش قابل توجهی از زندگی شهری بدل شده‌اند، سبک جدیدی از هنر بدن و اجرا را پیش نهاده است. با وجود جنبه‌ی طنزآمیز کارها، او صرفاً به ساختن تصاویری بامزه از سگ‌ها – تصاویری که اینک هزاران نمونه از آنها را می‌توان در یوتیوب و اینستاگرام یافت – رضایت نداده است.

در واقع، وگمن شخصیت برجسته‌ی سگ‌هایش را حفظ کرده و آنها در آثارش اهمیتی هم‌پای هنرش یافته‌اند: سنفرد شوارتْس من رِی را (سگِ وگمن) «یکی از باهوش‌ترین، زرنگ‌ترین و خوش‌قیافه‌ترین چهره‌ها در تاریخ عکاسی» دانسته و نشریه‌ی ویلج وُیس پس از مرگ من ری در سال ۱۹۸۲ به او لقب «Man of the Year» داده است. در واقع، سگ وگمن آن قدر معروف شد که اسم هم‌نامش را، که یکی از مهم‌ترین هنرمندان قرن بیستم است، تحت‌الشعاع قرار دهد. به‌راستی که وگمن با کمک بازیگران بی‌تفاوت و صبورش موفق شده مفهوم انسان‌بودن در دنیای معاصر را دست بی‌اندازد!