می‌دانم بالآخره این اندوه تمام می‌شود، این زخم خوب می‌شود و این روزهای سخت به پایان خواهند رسید. می‌دانم که شب باقی نمی‌ماند و بالآخره خورشید از جایی که انتظار نمی‌رود طلوع خواهد کرد، می‌دانم و ایمان دارم, ولی می‌ترسم... می‌ترسم به روزهای شاد برسم اما شاد زیستن را از یاد برده‌باشم. می‌ترسم دیر شده‌باشد برای با شوق به تماشا ایستادن و کیف کردن! می‌ترسم به مقصود برسم، اما خسته‌تر از آنی باشم که برای خواستن و داشتنش ذوق کنم. من الآن می‌خواهم، نه بعد! الآن ذوق دارم، الآن و طبق جهان‌بینی و نیازی که همین حالا دارم!
کاش همه به موقع برسند، به هر آن چیز و هر آن خواسته‌ای که شوق داشتنش را دارند. در درون آدم‌ها چیزی وجود دارد به نام ذوق، که اگر از زمانش گذشت و اگر کور شد، دیگر هیچ داشتن و رسیدنی به کار نمی‌آید!
کاش همه چیز حتی معجزه‌ها، به وقتش اتفاق بیفتند، وقتی که آدم‌ها هنوز ناامید نشده‌اند و بساط ذوق و خواستن‌شان را برنچیده‌اند، که اگر برچیدند، همه چیز تمام شده.

#نرگس_صرافیان_طوفان