بنیاد شهید مطهری

🟢 ممکن نبودن طی طریق کامل عبودیت، جز با عنایت معنوی ولی و حجت خدا

🔹 حقيقت اين است كه روح مذهب تشيّع كه آن را از ساير مذاهب اسلامى ممتاز مى‌كند و بينش اسلامى خاص به پيروان خود مى‌دهد، ديد خاصّ اين مذهب دربارۀ «انسان» است. از طرفى استعدادهاى انسان را بسى شگرف مى‌داند - كه بدان اشاره شد - و جهان انسان را هيچ‌گاه از وجود «انسان كامل» كه همۀ استعدادهاى انسانى در او به فعليّت رسيده باشد خالى نمى‌داند و از طرف ديگر طبق بينش اين مذهب عبوديّت، يگانه وسيلۀ وصول به مقامات انسانى است و طىّ طريق عبوديّت به صورت كامل و تمام جز با عنايت معنوى و قافله‌سالارى انسان كامل كه ولىّ و حجّت خداست ميسّر نيست.

🔸 ازاين‌رو اولياء اين مذهب گفته‌اند: بنى الاسلام على خمس: على الصّلاة و الزّكاة و الصّوم و الحجّ و الولاية و لم يناد بشىء كما نودى بالولاية.

📗 استاد مطهری، «ولاءها و ولایت‌ها»، ص۱۲۲-۱۲۳

🔻 کانال رسمی «بنیاد شهید مطهری» در تلگرام، ایتا و سروش👇
t.me/motahari_ir
eitaa.com/motahari_ir
sapp.ir/motahari_ir

🟢 انعطاف‌های بیجا

🔹 یکی از توقعات بیجایی که در باب انطباق با مقتضیات زمان دارند این است که رجال سیاست، نام حالت روباه‌صفتی خودشان را - که در هر زمان هر رنگی جامعه پیدا کند به همان رنگ می‌شوند - انعطاف، خاصیت انطباق با زمان، زرنگی و عقل گذاشته‌‏اند و به همین تکیه می‌کنند و انتظار دارند اسلام این توقع را برآورد و چون برنمی آورد می‌گویند عیب اسلام همین است که مانع است که انسان خودش را با زمان تطبیق دهد.

🔸 افتخار اسلام این است که جلو این انطباق‌ها را گرفته است. حسین بن علی(ع) که امروز بر دل شما حکومت می‌کند جهتش این است که رنگ زمان به خود نگرفت؛ نگفت اگر پیغمبر(ص) حکومت کند رنگ پیغمبر، اگر معاویه حکومت کند رنگ معاویه، اگر یزید حکومت کند رنگ او را باید بگیریم و چون زمانه این‏ جور شده است باید رنگ زمانه را بگیریم.

🔹 وقتی که مروان حَکم به او گفت: یا اباعبدالله! من یک جمله خیرخواهانه‌‏ا‌‌ی برای تو دارم، فرمود: بگو. گفت: من مصلحت تو را در این می‌بینم که با یزید بیعت کنی. حضرت نفرمود که این مصلحت و منفعت من نیست، فرمود: در آن موقع اسلام چه خواهد شد؟ وَ عَلَی الْاسْلامِ السَّلامُ اذْ قَدْ بُلِیتِ الْامَّةُ بِراعٍ مِثْلِ یزیدَ. فرمود: آن وقت باید فاتحه اسلام را یکجا خواند.

🔻 کانال رسمی «بنیاد شهید مطهری» در تلگرام، ایتا و سروش👇
t.me/motahari_ir
eitaa.com/motahari_ir
sapp.ir/motahari_ir

🟢 وقتی دو دشمن، جنگ را برای بهتر چاپیدن کنار می‌گذارند

🔹 صاحبان صنايع بزرگ وقتى مى‌بينند رقابت برايشان صرف نمى‌كند با هم همكارى مى‌كنند و مى‌گويند ما چرا با هم رقابت كنيم‌؟ براى اينكه بهتر بتوانند طبقۀ كارگر را استثمار كنند، رقابت را تبديل به همكارى مى‌كنند. اين يك امر طبيعى است.

🔸 هميشه دو نفرى كه مى‌خواهند يك جايى را بچاپند وقتى كه ديدند زورهايشان با هم برابر است مى‌گويند چرا با هم بجنگيم، با هم مى‌سازيم تا ببينيم چطور مى‌شود...

🔹 در فريمان ما - چون مردمش بيشتر دامدار بودند - قصه‌هاى عجيبى از هوش گرگها نقل مى‌كردند. چوپانى براى اخوى ما نقل كرده بود كه روزى من ديدم يك گرگ مراقب است و مى‌خواهد بيايد گوسفندها را ببرد. من به او حمله كردم. ديدم اين حيوان مى‌شلد. ما طمع كرديم كه اين گرگ را هر طور هست بگيريم. (در ميان چوپان‌ها هم اگر كسى يك گرگ بگيرد و كلّۀ گرگ را ببرد نشان بدهد - آنجا كلّه گرگى مى‌گويند - يك جايزه به او مى‌دهند كه يك گرگ كم كرده.) شروع كرديم به دنبال كردن، او هم لنگ‌لنگان مى‌رفت. همين‌طور مى‌رفت، همين كه ما را خوب از گله دور كرد، يك‌مرتبه برگشت و مثل تير خودش را به گله رساند. معلوم شد حقه بازى كرده (خندۀ استاد و حضار). یا يك گرگ از يك طرف مى‌آيد چوپان را دور مى‌كند، آن ديگرى از آن طرف حمله مى‌كند گوسفند را مى‌گيرد و مى‌برد و بعد با هم مى‌خورند.

🔸 وقتى كه گرگهاى درنده در عالم درندگى خودشان اين مقدار هوشيارى داشته باشند كه بتوانند رقابتها را تبديل به همكارى كنند آيا استثمارگر اين قدر هوش و فهم ندارد كه وقتى همه‌شان براى يكديگر خطر هستند بيايند با هم همكارى كنند براى چاپيدن مردم‌؟

🔹 قضيۀ آن طبيبى است كه به شخصى گفت كه عسل و خربزه نخور، با همديگر نمى‌سازند. او خورد و مريض شد. طبيب گفت: نگفتم اينها با همديگر نمى‌سازند؟! گفت: اينها با هم ساخته‌اند که پدر من را دارند درمى‌آورند!

📗 استاد مطهری، فلسفه تاریخ، جلد: ۳، صفحه ۳۰۶-۳۰۷ (با تلخیص)

🔻 کانال رسمی «بنیاد شهید مطهری» در تلگرام، ایتا و سروش👇
t.me/motahari_ir
eitaa.com/motahari_ir
sapp.ir/motahari_ir

🟢 چرا خداوند انسان را دچار بلا و مصیبت می‌کند؟

🔹 این سؤال ابتدا به ذهن هر کسی می‌آید که چگونه لطف و محبت و رضایت خداوند از کسی، اقتضا می‌کند که او را با شداید و مشکلات مواجه کند؟ لازمه مهر و محبت، فراهم کردن موجبات خوشی و آسایش است نه موجبات سختی و عدم آسایش. باز یک نوع تعبیر دیگری در زبان قرآن و سنت هست که سؤال دیگری پیش می‌آورد و آن، تعبیر «امتحان» است. خداوند بندگان را به وسیله شداید و بلایا امتحان می‌کند، یعنی چه؟ مگر خداوند از باطن کار مردم بی‌خبر است که می‌خواهد با امتحان چیزی را بفهمد؟ مگر نه این است که در خود قرآن مجید آمده که هیچ ذره‌ای و هیچ حرکتی و جنبشی، بالاخره هیچ امر کوچک یا بزرگی در عالم هستی نیست مگر آنکه معلوم و مکشوف حق متعال است؟ پس امتحان یعنی چه؟

🔸 جواب هر دو سؤال آن وقت معلوم می‌شود که فلسفه بلایا و شداید و سختی‌ها و اثر آنها در وجود آدمی معلوم شود؛ معلوم شود که به حکم قانون و ناموس خلقت، بسیاری از کمالات است که جز در مواجهه با سختی‌ها و شداید، جز در نتیجه تصادم‌ها و اصطکاک‌های سخت، جز در میدان مبارزه و پنجه نرم کردن با حوادث، جز در روبرو شدن با بلایا و مصائب حاصل نمی‌شود.

🔹 نه این است که اثر شداید و سختیها تنها ظاهر شدن و نمایان شدن گوهر واقعی است، به این معنی که هرکس یک گوهر واقعی دارد که رویش پوشیده است، مانند یک معدنی است در زیر خاک و اثر شداید فقط این است که آنچه در زیر خاک است نمایان می‌شود، اثر دیگر ندارد؛ نه، این طور نیست، بالاتر است. شداید و سختی‌ها و ابتلائات اثر تکمیل کردن و تبدیل کردن و عوض کردن دارد، کیمیاست، فلزی را به فلز دیگر تبدیل می‌کند، سازنده است، از موجودی موجود دیگر می‌سازد؛ از ضعیف، قوی و از پست، عالی و از خام، پخته به وجود می‌آورد، خاصیت تصفیه و تخلیص دارد، کدورت‌ها و زنگارها را می‌زداید، خاصیت تهییج و تحریک دارد، هوشیاری و حساسیت به وجود می‌آورد، ضعف و سستی را از بین می‌برد.

🔸 پس این گونه امور را نباید قهر و خشم شمرد؛ لطف است در شکل قهر، خیر است در صورت شر، نعمت است در مظهر نقمت.

🔻 کانال رسمی «بنیاد شهید مطهری» در تلگرام، ایتا و سروش👇
t.me/motahari_ir
eitaa.com/motahari_ir
sapp.ir/motahari_ir

🟢 ویژگی شگفت قلب انسان

🔹 قرآن انسان را موجودی می‌داند که علی‏‌الدوام در تغییر و تحول است و قلب انسان را که «قلب» می‌گویند، چون زیر و زبر می‌گردد. البته ناگفته پیداست که مراد از «قلب» این جسم گوشتی صنوبری‌شکل در طرف چپ بدن نیست، بلکه منظور همان روح و روان انسانی است که هر لحظه‌ای حالت جدیدی به خود می‌گیرد.

🔸 پیغمبر(ص) می‌فرماید:
«مَثَلُ الْقَلْبِ کمَثَلِ ریشَةٍ فِی الْفَلاتِ تَعَلَّقَتْ فی اصْلِ شَجَرَةٍ یقَلِّبُهَا الرّیحُ ظَهْراً لِبَطْنٍ‏».
دل انسان مانند یک پَر است که در بیابانی به درختی آویزان کرده باشند که‏ باد آن را دائماً دگرگون می‌کند.
مثنوی‏ این حدیث را به نظم درآورده است:

گفت پیغمبر که دل همچون پری است‏
در بیابانی اسیر صرصری است‏
باد پر را هر طرف راند گزاف‏
گر چپ و گر راست با صد اختلاف‏

🔹 انسان در دو لحظه به یک حالت نیست و بیش از هرچیز تحت تأثیر اعمال خویش است، یک عمل نورانی به او نور می‏‌بخشد و عمل کثیف ظلمانی نور را از انسان می‌گیرد و او را تاریک می‌کند. کار نیک به دل انسان نرمش می‌دهد و او را آماده برای پذیرش اندرزها و حق و حقیقت می‏‌نماید، و برعکس اعمال خلاف فطرت انسانی، کافرماجرایی‏‌ها قساوت دل می‌آورد و گاهی دل انسان آنچنان سیاه می‌شود که قرآن تعبیر می‌کند: کارش تمام شده و بر دل آنها مهر خورده است؛ به چشم خودش می‌بیند ولی گویی ندیده است؛ مثل اینکه پرده جلو چشمش را گرفته است: «وَ عَلی‏ ابْصارِهِمْ غِشاوَةٌ»(بقره/۷).

📗 استاد مطهری، آشنایی با قرآن، ج۲، ص۷۹

🔻 کانال رسمی «بنیاد شهید مطهری» در تلگرام، ایتا و سروش👇
t.me/motahari_ir
eitaa.com/motahari_ir
sapp.ir/motahari_ir