احمدی نژاد یک انقلابی است. همانطور که میرحسین موسوی یک انقلابی است. احمدی نژاد یک انقلابی تخریبگر است اما میرحسین یک انقلابی سازنده است. این دو انقلابی در سال 88 با یکدیگر درافتادند. میرحسین می خواست میراث انقلاب را حفظ کند و آنرا به دوره ی طلایی امام راحل بازگرداند، احمدی نژاد می خواست آنرا تخریب کند و به امام زمان تحویل دهد.
در نبرد سال 88 بالاخره انقلابی تخریبگر پیروز شد و کار خودش را هم به خوبی انجام داد. صدها میلیارد دلار ثروت ملی ایرانیان دود هوا شد. هفت قطعنامه برعلیه ایران در شورای امنیت سازمان ملل صادر شد. ایران تحریم کامل شد و بخاطر تحریم و خالی بودن همزمان خزانه، مجبور شد برجام را بپذیرد و اینگونه ایران به جامعه ی جهانی پیوست.
از آتش خاکستر به عمل می آید. از او خواستند انقلابیون انحرافی را از گردونه خارج کند او کل انقلاب را از گردونه خارج کرد. آنهایی که آنروز او را آوردند هنوز هم نمی دانند چه کار بزرگ و تاریخیی انجام داده اند. چه اینکه وقتی جرایم او را برمی شمرند بوسیدن مادر چاوز را در زمره ی بزرگترین جرائم او می دانند.
احمدی نژاد تا آخر یک انقلابی است و دست از تخریب برنخواهد داشت. از نظر من تخریب های او ازین پس تماما به نفع دموکراسی در ایران خواهد بود. چه اینکه تا سال 92 امکان داشت ساختار مملکت در نتیجه ی یک جنگ یا نابسامانی داخلی به طور کامل از هم بپاشد. لذا کارهایش قابل دفاع نبود و ریسک آن هم معقول نبود. اولین نتیجه ی تخریبات احمدی نژاد انتخابات سال 92 بود.
کابوس احمدی نژاد همواره بر سر اصولگرایان خواهد چرخید و آنها از آن خلاصی نخواهند داشت.
او با افشای یک برگ (که معلوم نیست راست است یا دروغ) و یک سکه اهدا کرده است ولوله ای بپا کرد وای بروزی که اسنادی دیگر برملا کند.
احمدی نژاد هرکسی که بود و هرکاری که کرد همینطور اگر به جلو برود با خودش دموکراسی در ایران را هم به جلو خواهد برد. این نظر من است. اگرچه بالشخصه چندان به این روش های رادیکال راغب نیستم.
نام او در تاریخ ایران به هشت سال دولتش ماندگار است اما او می خواهد ورقی دیگر بنویسد که بالکل با اوراق پیشین متفاوت است. تا اینجا که چند خطی نوشته است. تند و تیز.
https://t.me/mohammadhosseinghiasi
در نبرد سال 88 بالاخره انقلابی تخریبگر پیروز شد و کار خودش را هم به خوبی انجام داد. صدها میلیارد دلار ثروت ملی ایرانیان دود هوا شد. هفت قطعنامه برعلیه ایران در شورای امنیت سازمان ملل صادر شد. ایران تحریم کامل شد و بخاطر تحریم و خالی بودن همزمان خزانه، مجبور شد برجام را بپذیرد و اینگونه ایران به جامعه ی جهانی پیوست.
از آتش خاکستر به عمل می آید. از او خواستند انقلابیون انحرافی را از گردونه خارج کند او کل انقلاب را از گردونه خارج کرد. آنهایی که آنروز او را آوردند هنوز هم نمی دانند چه کار بزرگ و تاریخیی انجام داده اند. چه اینکه وقتی جرایم او را برمی شمرند بوسیدن مادر چاوز را در زمره ی بزرگترین جرائم او می دانند.
احمدی نژاد تا آخر یک انقلابی است و دست از تخریب برنخواهد داشت. از نظر من تخریب های او ازین پس تماما به نفع دموکراسی در ایران خواهد بود. چه اینکه تا سال 92 امکان داشت ساختار مملکت در نتیجه ی یک جنگ یا نابسامانی داخلی به طور کامل از هم بپاشد. لذا کارهایش قابل دفاع نبود و ریسک آن هم معقول نبود. اولین نتیجه ی تخریبات احمدی نژاد انتخابات سال 92 بود.
کابوس احمدی نژاد همواره بر سر اصولگرایان خواهد چرخید و آنها از آن خلاصی نخواهند داشت.
او با افشای یک برگ (که معلوم نیست راست است یا دروغ) و یک سکه اهدا کرده است ولوله ای بپا کرد وای بروزی که اسنادی دیگر برملا کند.
احمدی نژاد هرکسی که بود و هرکاری که کرد همینطور اگر به جلو برود با خودش دموکراسی در ایران را هم به جلو خواهد برد. این نظر من است. اگرچه بالشخصه چندان به این روش های رادیکال راغب نیستم.
نام او در تاریخ ایران به هشت سال دولتش ماندگار است اما او می خواهد ورقی دیگر بنویسد که بالکل با اوراق پیشین متفاوت است. تا اینجا که چند خطی نوشته است. تند و تیز.
https://t.me/mohammadhosseinghiasi