ما، به عنوان شهروندانی (غاصبان البته)که در اینجا زندگی (اشغالگری) می‌کنیم، نیز باید مسئولیت شخصی را در اجرای توافق آزادسازی اسرل نشان دهیم. هیچ‌کس این توافق را دوست ندارد، و ما نه می‌توانیم با آن کنار بیاییم و بدون آن هم نمیتوانیم باشیم.
اشتباه وحشتناکی در هفتم اکتبر رخ داد و اکنون هزینه نهایی آن را می‌پردازیم، پس از اینکه این‌همه سرباز و شهروند را از دست دادیم. این هزینه را برای مدتی احساس خواهیم کرد؛ پاداش و مجازات است، چاره دیگری نداریم
اندازه هزینه به اندازه مشکل است و اکنون باید آنها را برگردانیم و بعداً به پیامدها رسیدگی کنیم. ما می‌دانیم پیامدهایی خواهد داشت. ما برای آن آماده‌ایم و آماده پذیرش آن هستیم. اما ابتدا آنها را به خانه برگردانید.
از کودکی به ما آموختند که برای اشتباهات هزینه می‌پردازیم و هزینه یا مجازات بسته به عمل انجام‌شده است. کسی که از یک مغازه آدامس می‌دزدد احتمالاً فقط یک توبیخ "نه نه نه" دریافت می‌کند. اما کسی که با تهدید اسلحه بانک را سرقت می‌کند، احتمالاً دستگیر می‌شود، کیفرخواست دریافت می‌کند و به زندان می‌رود.
کسی که از شهروندان خود محافظت نکرده و زندگی آنها را به خطر انداخته است، اکنون هزینه سنگینی می‌پردازد و ملت را نیز با خود به همراه می‌کشد.
برای اینکه این توافق بیش از این جامعه اسقاطیل را از هم نپاشاند، بیایید بلوغ نشان دهیم و بفهمیم که این توافق مجازات همه ماست، اما آزادی آنهاست، آزادی اسرا.
دفعه بعد که می‌خواهید رهبر شوید، مراقب باشید که شهروندان را به حال خود رها نکنید و اگر چنین کردید، حداقل نه در این مقیاس.
و به‌طور کلی، اگر قصد دارید خود را بر شهروندان کشور 🤮 ترجیح دهید، بهتر است وارد سیاست نشوید. خود را برای ما نامزد نکنید. اشتباه نکنید، هزینه پرداخت نکنید.
مثلاً اسموتریچ و بن گویر را در نظر بگیرید. می‌توان کاملاً فهمید که چرا آنها با توافق مخالفت می‌کنند و آنها تنها هم نیستند. اما نمی‌توان درک کرد چرا آنها معادله ساده را درک نمی‌کنند: شما اشتباه کردید، حالا باید هزینه‌اش را بپردازید، حتی اگر برایتان ناخوشایند باشد.
بگذارید از رهبری که در هر حال مسئولیت اعمالش را نمی‌پذیرد، بگذریم. بیایید درباره خودمان به عنوان یک ملت🤮 صحبت کنیم. این توافق برای همه ما بد است و احتمالاً هرکسی که در خیابان متوقفش کنید، با شما در این مورد بحث نخواهد کرد.
اما برای اینکه این توافق بیش از این جامعه اسقاطیل را از هم نپاشاند، بیایید بلوغ نشان دهیم و بفهمیم که این توافق مجازات همه ماست، اما آزادی آنها، آزادی اسراست. همان‌طور که می‌گویند، "مجازات را مثل مردان قبول می‌کنیم" و ادامه می‌دهیم.
با آنها، با اسرایی که به خانه برمی‌گردند، کنار آمدن آسان‌تر خواهد بود. وقتی آنها بازگردند، با نیروهای تازه‌ای به مسیر جدیدی خواهیم رفت، با این آگاهی که کاری اخلاقی و ارزشی برای آنها و خانواده‌هایشان انجام داده‌ایم.
این احساس، که شاید هفته آینده ما را فراگیرد، بادی در بادبان‌ها به حرکت درخواهد آورد.
اندازه هزینه به اندازه اشتباه است - این واقعیت است و چاره‌ای دیگر نیست. از اینجا به بعد - فقط رو به بالا، رو به بالا، رو به بالا.
🔻: رو به جهنم دیگه؟
اشتباه وحشتناکی در هفتم اکتبر رخ داد و اکنون هزینه نهایی آن را می‌پردازیم، پس از اینکه این‌همه سرباز و شهروند را از دست دادیم. این هزینه را برای مدتی احساس خواهیم کرد؛ پاداش و مجازات است، چاره دیگری نداریم
اندازه هزینه به اندازه مشکل است و اکنون باید آنها را برگردانیم و بعداً به پیامدها رسیدگی کنیم. ما می‌دانیم پیامدهایی خواهد داشت. ما برای آن آماده‌ایم و آماده پذیرش آن هستیم. اما ابتدا آنها را به خانه برگردانید.
از کودکی به ما آموختند که برای اشتباهات هزینه می‌پردازیم و هزینه یا مجازات بسته به عمل انجام‌شده است. کسی که از یک مغازه آدامس می‌دزدد احتمالاً فقط یک توبیخ "نه نه نه" دریافت می‌کند. اما کسی که با تهدید اسلحه بانک را سرقت می‌کند، احتمالاً دستگیر می‌شود، کیفرخواست دریافت می‌کند و به زندان می‌رود.
کسی که از شهروندان خود محافظت نکرده و زندگی آنها را به خطر انداخته است، اکنون هزینه سنگینی می‌پردازد و ملت را نیز با خود به همراه می‌کشد.
برای اینکه این توافق بیش از این جامعه اسقاطیل را از هم نپاشاند، بیایید بلوغ نشان دهیم و بفهمیم که این توافق مجازات همه ماست، اما آزادی آنهاست، آزادی اسرا.
دفعه بعد که می‌خواهید رهبر شوید، مراقب باشید که شهروندان را به حال خود رها نکنید و اگر چنین کردید، حداقل نه در این مقیاس.
و به‌طور کلی، اگر قصد دارید خود را بر شهروندان کشور 🤮 ترجیح دهید، بهتر است وارد سیاست نشوید. خود را برای ما نامزد نکنید. اشتباه نکنید، هزینه پرداخت نکنید.
مثلاً اسموتریچ و بن گویر را در نظر بگیرید. می‌توان کاملاً فهمید که چرا آنها با توافق مخالفت می‌کنند و آنها تنها هم نیستند. اما نمی‌توان درک کرد چرا آنها معادله ساده را درک نمی‌کنند: شما اشتباه کردید، حالا باید هزینه‌اش را بپردازید، حتی اگر برایتان ناخوشایند باشد.
بگذارید از رهبری که در هر حال مسئولیت اعمالش را نمی‌پذیرد، بگذریم. بیایید درباره خودمان به عنوان یک ملت🤮 صحبت کنیم. این توافق برای همه ما بد است و احتمالاً هرکسی که در خیابان متوقفش کنید، با شما در این مورد بحث نخواهد کرد.
اما برای اینکه این توافق بیش از این جامعه اسقاطیل را از هم نپاشاند، بیایید بلوغ نشان دهیم و بفهمیم که این توافق مجازات همه ماست، اما آزادی آنها، آزادی اسراست. همان‌طور که می‌گویند، "مجازات را مثل مردان قبول می‌کنیم" و ادامه می‌دهیم.
با آنها، با اسرایی که به خانه برمی‌گردند، کنار آمدن آسان‌تر خواهد بود. وقتی آنها بازگردند، با نیروهای تازه‌ای به مسیر جدیدی خواهیم رفت، با این آگاهی که کاری اخلاقی و ارزشی برای آنها و خانواده‌هایشان انجام داده‌ایم.
این احساس، که شاید هفته آینده ما را فراگیرد، بادی در بادبان‌ها به حرکت درخواهد آورد.
اندازه هزینه به اندازه اشتباه است - این واقعیت است و چاره‌ای دیگر نیست. از اینجا به بعد - فقط رو به بالا، رو به بالا، رو به بالا.
🔻: رو به جهنم دیگه؟