☯ حقیقت متافیزیک 𝗠𝗘𝗧𝗔𝗣𝗛𝗬𝗦𝗜𝗖𝗦 𝗙𝗔𝗖𝗧 ☯️

• فراید جذب آرزوها :
ذهن انسان قوی ترین و سریع ترین فرستنده و گیرنده انرژی در کل جهان هستیِ...
داخل جمجمه انسان مغز و خارج از جمجمه یک میدان انرژی وجود داره که بهش ذهن گفته میشه.انرژی ذهن با چشم قابل دیدن نیست و مثل امواج موبایل هست.با این تفاوت که امواج موبایل هرچقدر از دکل مخابراتی دورتر بشه ضعیف تر میشن ولی انرژی ذهن انسان به مسافت بستگی نداره و اون سر کره زمین هم باشه با همون مقدار انرژی دریافت میشه.ذرات سازنده انرژی ذهن از ذرات اجسام فیزیکی کوچیک تره و به همین علت میتونه از اجسام فیزیکی رد بشه.انرژی ذهن میتونه روی اجسام فیزیکی و روی ذهن های دیگه اثر بزاره و انرژی اونارو تغییر بده.
سرعت انرژی ذهن از سرعت نور هم بیشتره و میتونه در کسری از ثانیه از داخل کره زمین عبور کنه و به اون سمت کره زمین برسه.طبق قانون جذب هر انرژی به جهان هستی بفرستی همون انرژی در قالب اتفاقات فیزیکی به سمتت برمیگرده.اگه شما به یک موضوع بارها و بارها و بارها فکر کنید در واقع دارید انرژی اون موضوع رو می‌فرستید و قانون جذب این انرژی رو در قالب یک اتفاق فیزیکی وارد زندگیتون خواهد کرد.

✨⚜ " کانال حقیقت متافیزیک "

╭─═ঊঈ👁ঊঈ═─╮
@metaphysics_fact
╰─═ঊঈ🦋ঊঈ═─╯

ذهن غیر واقعی و خیالی است. فکر کردن یا حرف زدن! هیچ چیز از واقعیت نمی‌داند. هرچه ذهن(افکار) بیشتری داشته باشی، واقعیت کمتری داری، ذهن کمتر، واقعیت بیشتر. بی‌ذهنی واقعیت را می‌شناسد. به ذهن نچسب، زیرا لحظه‌ای که به آن بچسبی برای خودت رنج میآفرینی.

ذهنت را تماشا کن...چقدر آماده است به هرچیزی بچسبد، چقدر از آینده،‌ از تغییر می‌ترسد. ذهن می‌خواهد همه‌چیز را تثبیت کند، می‌خواهد به هر رویدادی بچسبد. خوشحال هستی، می‌خواهی که این خوشحالی باقی بماند. به آن آویزان می‌شوی. و لحظه‌ای که به آن بچسبی پیشاپیش آن را لِه کرده‌ای، دیگر وجود ندارد.

زنی یا مردی را ملاقات کرده‌ای، عاشق شده‌ای، و می‌چسبی و می‌خواهی این عشق تا ابد بماند. در همان لحظه، وقتی بخواهی که این عشق تا ابد باقی باشد، ازبین رفته است. دیگر وجود ندارد.

تمام تجربه‌های ذهنی مانند آذرخش هستند، لحظه ای می‌آیند و می‌روند.“تو فقط تماشا کن.” زمان کافی برای چسبیدن وجود ندارد! فقط تماشا کن” فقط توجه کن. همین کافی است. چنان لحظه‌ی کوتاهی است که هیچ کاری نمی‌توان کرد. توجه کن هشیار بشو، هشیاری می‌تواند ابدیت تو شود، نه هیچ چیز دیگر.

به ذهن و افکاری که در آن سرگردان هستند همچون ابرها بیندیش.ابرها تغییر شکل می‌دهند، جاری هستند. به ابرها نگاه کن: گاهی شکل یک فیل هستند و بی‌درنگ شروع می‌کند به تغییر کردن و یک شتر یا اسب می‌شود،‌ و بسیاری شکل‌های دیگر؛ به ‌تغییرشکل ادامه می‌دهد. ابرها هرگز ایستا نیستند، شکل‌های بی‌شمار برخاسته و ناپدید می‌شوند.

ولی تو نگران تغییر شکل آنها نمی‌شوی. برای تو چه اهمیتی دارد که ابرها شبیه یک فیل باشند یا یک شتر؟ اهمیتی ندارد؛ فقط ابرها هستند.
پس ذهن نیز ابری است که آگاهی تو را در برگرفته.

آگاهی تو آسمان است که هیچ تغییری نمیکند، و ذهن تو ابر است. گاهی ابری از خشم است، گاهی ابری از عشق است، گاهی ابری از طمع است، ولی اینها شکل‌هایی از یک انرژی واحد هستند.

انتخاب نکن، وابسته نشو. اگر به فیلِ در ابرها وابسته شوی رنج‌ خواهی کشید. باردیگر که نگاه کنی آن فیل رفته است و تو گریه‌ و زاری می‌کنی. ولی چه کسی مسئول است؟ آیا آن ابر مسئول است؟ ابر فقط طبیعتش را دنبال می‌کند. فقط به یاد بیاور ابر آنجاست تا تغییر کند. ذهن نیز چنین است.

همچنین آسمان درونت را تماشا کن و بگذار ابرها شناور باشند. فقط یک تماشاچی باش. و به‌ یاد بسپار، ابرها می‌آیند و می‌روند، می‌توانی بی‌تفاوت بمانی. بودا ارزش بسیاری به بی‌تفاوت‌بودن داده است. آن را اوپکشا Upeksha می‌خواند. بی‌تفاوت باقی بمان، اهمیت ندارد...

اوشو

✨⚜ " کانال حقیقت متافیزیک "

╭─═ঊঈ👁ঊঈ═─╮
@metaphysics_fact
╰─═ঊঈ🦋ঊঈ═─╯

اشتباه‌های گذشته را فراموش کنید

     اشتباه‌های گذشته را پیوسته در ذهن خود مرور نکنید. آنها دیگر متعلق به شما نیستند. بگذارید به فراموشی سپرده شوند. توجه داشتن است که عادت و خاطره بوجود می‌آورد. به محض گذاشتن سوزن فونوگرام بر روی صفحه‌اش، شروع به خواندن و یادآوری می‌کند. توجه همچون سوزنی است که صفحه‌ی خاطرات کردار گذشته را فعال می‌سازد. به همین دلیل نباید توجه خود را به کردار شر بدهید. چرا همچنان باید برای کردار نابخردانه گذشته رنج برد؟ خاطره آنها را از ذهن بزدایید، و مراقب باشید آن خطاها را از نو تکرار نکنید.
     اندیشیدن و تأمل بر چیزهای منفی هدف نیروی خدادادی حافظه نیست. بعضی‌ها عادت دارند پیوسته تمامی جزئیات درد و رنج عمل جراحی بیست سال پیش خود را مرور کنند! با این کار هشیاری آن بیماری را به دفعات در خود زنده می‌کنند. چرا چنین تجربه‌ای را در خود تکرار کنیم؟ فراخواندن عمدی تجاربِ دردآور و شر سوء‌استفاده از نیروی حافظه است و گناهی بر علیه روح بشمار می‌آید. با تقویت خاطرات ناخوشایند، آنها را به آینده می‌برید، و این برای شما مفید نیست. اگر نسبت به کسی کینه و انزجار داشته باشید، و هر روز آن حس را در خود به خاطر آورید و ذهناً نسبت به او انتقام‌ورزی کنید، تناسخ‌های بی‌شمار طول می‌کشد تا خاطره آن انزجار را در خود پاک کنید. قربانی فراخوانی خاطرات تجارب زشت شدن امر خطرناکی است. سعی کنید اعمال گذشته و احساسات انتقام‌انگیز را به فراموشی بسپارید  و خاطره خوبی‌ها را در خود تقویت کنید. 

پاراماهانسا یوگاناندا
   شور عشق الهی 🥀

✨⚜ " کانال حقیقت متافیزیک "

╭─═ঊঈ👁ঊঈ═─╮
@metaphysics_fact
╰─═ঊঈ🦋ঊঈ═─╯

اولین چیزی که باید به روشنی درک کنیم وضعیت ذهن است. اگر برای ده دقیقه بنشینید و خالصانه هر فکری که از ذهنتان میگذرد را بر روی کاغذ بنویسید، تمایلی به نشان دادن آن کاغذ حتی به قدیمیترین دوستتان نیز نخواهید داشت. زیرا افکاری را خواهید یافت که نه خودتان و نه کسی دیگر نمیتواند از شما انتظار داشته باشد.

شما چنان افکار بی ربط و بیهوده و متناقضی را خواهید یافت که فکر خواهید کرد دیوانه شده.اید. اگر خالصانه هر آنچه را که در مدت ده دقیقه به ذهنتان میآید را در کاغذ بنویسید از اتفاقاتی که در ذهنتان میافتد شگفت زده خواهید شد. متعجب خواهید شد که آیا سالمید یا دیوانه؟

ما حتی برای ده دقیقه هم به ذهنمان نگاه نمیکنیم تا ببینیم آنجا چه میگذرد، و شاید به این دلیل به آن نگاه نمیکنیم که در اصل میدانیم که آنجا چه می.گذرد، شاید می.ترسیم....به همین دلیل مردم از تنها بودن میترسند و بیست و چهار ساعت به دنبال با دیگران بودن هستند.

آنها میخواهند با دوستانشان دیدار کنند یا به باشگاه بروند و اگر کسی را پیدا نکنند روزنامه
میخوانند یا به رادیو گوش میدهند. هیچ کس نمیخواهد تنها باشد، زیرا لحظه ای که تنها میشوی شروع به یافتن وضعیت واقعی ات می.کنی.

جست وجو برای دیگری چیزی نیست جز جست وجو برای یافتن یک فرصت برای فرار از خویش. دلیل اصلی علاقه مندی ما به دیگران این است که از خودمان میترسیم. انسان از تنهایی می.ترسد، او به این دلیل از تنهایی میترسد که در تنهایی انعکاس وضعیت واقعی خودش را در می یابد، او با انعکاس چهره خودش روبرو می شود و آن بسیار ترسناک است.

بنابراین از صبح که بیدار میشود تا شب که می،خوابد تمام انواع روشها را برای فرار از خودش به کار میگیرد تا با خودش روبرو نشود، او میترسد که خودش را ببیند.

انسان هزاران راه برای فرار از خودش ابداع کرده است ( جدید ترن و مخوف ترینشان فضای مجازی است ) و ما هرچه بیشتر ابداعات جدید برای فرار از خودمان ساخته ایم وضعیت ذهنمان بدتر شده است. اگر به پنجاه سال اخیر نگاه کنیم درخواهیم یافت که بیشتر از کل تاریخ قبل از آن انسان تفریحات بیشتری برای فرار از خودش ایجاد کرده است. سالنهای سینما، رادیو، تلویزیون، همه برای فرار از خود هستند.

انسان بسیار ناآسوده شده است. ما به دنبال سرگرمی هستیم. ما کلی تدارکات میکنیم تا برای مدتی خودمان را فراموش کنیم، زیرا موقعیت درونیمان بدتر شده است. 

و فکر نکن که فقط کسانی که به دیدن فیلم میروند میخواهند خودشان را فراموش کنند، کسانی که به معبد و عبادتگاها میروند نیز به همان دلیل میروند. تفاوتی وجود ندارد. معبد روشی قدیمی برای فراموشی خود است، فیلم دیدن و سرگر می هایی از این نوع روشی جدید است. اگر انسان بنشیند و شروع به گفتن ذکری مثلا معنوی کند فکر نکن که دارد کار دیگری جز فراموش کردن خودش انجام میدهد. هرگونه تلاش برای درگیر شدن در هر چیزی از بیرون خود، چه آن ذکر باشد چه فیلم، چه موسیقی، تلاش برای درگیر شدن در هر چیزی در اصل چیزی نیست جز تلاش برای فرار از خود.

ما همه مشغول تلاش برای فرار از خود به راههای گوناگون هستیم. این نشان میدهد که وضع درون ما بدتر شده و ما حتی شهامت نگاه کردن به آن را نیز از دست داده.ایم. ما از نگاه کردن به آن قسمت آشفته وجودمان بسیار میترسیم.


اوشو

✨⚜ " کانال حقیقت متافیزیک "

╭─═ঊঈ👁ঊঈ═─╮
@metaphysics_fact
╰─═ঊঈ🦋ঊঈ═─╯

میخواهم حقیقتی را به تو بگویم، شاید برایت تلخ باشد، اما حقیقت است.

هیچ کس، چه همسرت فعلی ات ، و چه آن جفتی که در آینده رویایش را می بینی، چنین تعهدی ندارد تا خوشبختی را در سینی زرین به تو تقدیم کند. حتی اگر هم بخواهد، نمی تواند.

عشق واقعی از تلاش برای رفع نیاز توسط اتکاء به دیگری، به دست نمی آید، بلکه از رشد، توسعه، غِنا و بلوغ درون خودمان حاصل میشود، و هنگامی که به چنین عشق وارسته ای دست یابیم ،آنگاه چنان سرشار خواهیم شد که عاشقان بسیاری برای دریافت آن به سوی ما جذب خواهند شد.  

تمام مرشدان و مردمان روشن ضمیر در طول قرون و اعصار این را بارها و بارها تکرار کرده و گفته اند که "ما تنها به این دنیا آمده و تنها نیز از دنیا خواهیم رفت و تمام باهم بودنها توهم است"

همین گرایش به "باهم بودن" از تنهایی برمیخیزد. زیرا تنهایی سبب آزار ما است. ما میخواهیم تنهایی خویش را در یک رابطه غرق کنیم. برای همین است که اینهمه درگیر به اصطلاح عشقهایی میشویم که واقعا عشق نیستند.

سعی کن نکته را بگیری، معمولاً تو میپنداری که عاشق زن یا مردی شده ای، زیرا که او زیبا و یا جذاب است، ولی این حقیقت ندارد، حقیقت درست مخالف این است.

تو عاشق شده ای زیرا که نمیتوانی تنها باشی، نزدیک بود تا از تنهایی سقوط کنی. تو حوصله ات سر رفته است، کلافه ای ،تو میخواهی از خودت نیز به نوعی پرهیز کنی. 

و مردمانی هم هستند که عاشق زن یا مردی نمیشوند، آنوقت عاشق پول مـی شـوند. آنان به سوی پول جذب می شوند و یـا بـه سـوی بـازی قدرت کشانده می شوند و سیاست مدار میشوند، این هم به نوعی پرهیز از تنهایی است.

اگر انسان را مشاهده کنی، اگر خودت را عمیقاً تماشا کنی، تعجب خواهی کرد، تمـام فعالیتهای تو میتواند حول یک محور جمع شود و آن محور این اسـت کـه تـو از تنهایی خودت می هراسی، تمام چیزهای دیگر تنها یک بهانه است. سبب واقعی تمام ارتباط ها این است که تو خود را بسیار تنها مییابی....

اوشو

✨⚜ " کانال حقیقت متافیزیک "

╭─═ঊঈ👁ঊঈ═─╮
@metaphysics_fact
╰─═ঊঈ🦋ঊঈ═─╯

چیزها و اتفاقات جزیی، تو را و آنچه که واقعا هستی را آشکار میکند، اینکه تو یک برده هستی.

کسی به تو توهین میکند و خشم تو فقط اثبات میکند که آن شخص ارباب توست. او هر زمان بخواهد میتواند به تو توهین کند و خشم را در تو برانگیزد. تو ارباب خشم خودت نیستی.

کسی می آید و تملق تو را میگوید و تو خوشت می آید و لبخند میزنی. اوست که لبخند تو را ایجاد کرده، اینک ارباب اوست. تو ارباب نیستی.

بودا می گوید که ارباب ماندن بسیار دشوار است. من شما را سوامی Swami میخوانم، واژه ی سوامی به معنی ارباب است.

سعی کن در هر موقعیتی ارباب باقي بمانی. اجازه نده هیچکس تو را دستکاری کند. اجازه نده که هیچکس تو را فقط به یک مکانیسم تنزل دهد.

در هر موقعیتی ارباب باقی بمان و اگر تلاش کنی، دیر یا زود شروع میکنی به احساس کردن یک نیروی جدید، یک موج جدید از انرژی که در تو برمی خیزد.


اوشو

✨⚜ " کانال حقیقت متافیزیک "

╭─═ঊঈ👁ঊঈ═─╮
@metaphysics_fact
╰─═ঊঈ🦋ঊঈ═─╯

تماشا كن.... انسان تمام زندگیش را برای چیزهای معمولی و پیش پا افتاده از کف میدهد. معنوی بودن یعنی اینکه درک کنی نباید به این چیزهای جزیی اهمیت زیادی بدهی.

من نمیگویم که این چیزها بی معنی هستند. من میگویم که آنها بامعنی هستند ولی نه آنقدر بامعنی که تو
می پنداری.

آری...پول مورد نیاز است. یک ضرورت است، ولی پول هدف نیست و نمیتواند هدف باشد. یک خانه مورد نیاز است، البته یک نیاز است. من یک ریاضت کش نیستم و نمیخواهم شما خانه هایتان را ویران کنید و به هیمالیا و غارها فرار کنید.
خانه مورد نیاز هست.ولی خانه برای تو ضرورت دارد. آن را سوء تفاهم نكن.

من مردمانی را میبینم که تمام این چیزها در آنان وارونه شده است، آنان طوری زندگی میکنند که گویی آنان هستند که مورد نیاز خانه اند! آنان پیوسته برای آن خانه کار میکنند گویی که حساب بانکی به آنان نیاز دارد، فقط به انباشتن پول ادامه میدهند و سپس میمیرند و آنان هرگز زندگی نکرده اند.

آنان هرگز لحظه ای از یک زندگی پرتپش و پرسرور را تجربه نکرده اند، آنان فقط فردی بوده اند که زندانی اموال، راحتی ها، امنیت ها و مورد احترام بودن ها بوده اند. و سپس در چنین وضعیتی اگر احساس کسالت و دلمردگی کنی طبیعی است، زیرا از آن چیز حقیقی غافل شده ای.


اوشو

✨⚜ " کانال حقیقت متافیزیک "

╭─═ঊঈ👁ঊঈ═─╮
@metaphysics_fact
╰─═ঊঈ🦋ঊঈ═─╯

زندگی را میتوان به دو روش زندگی کرد، یکی روش سرباز، و دیگری روش سانیاسین ( سالک حقیقت) یا میتوانی با زندگی بجنگی و یا میتوانی با آن آسوده باشی.

یا میتوانی تلاش کنی تا بر زندگی چیره شوی، یا اینکه در یک رها شدگی عمیق زندگی کنی. روش سرباز اشتباه است، زیرا چیره شدن بر زندگی ناممکن است. یک جزء نمیتواند بر كُلّ پیروز شود. ناکامی و شکست مطلقاً قطعی است.

سرباز میکوشد تا بر زندگی پیروز شود، و در انتها در می یابد که توسط زندگی لِه شده است. زندگی او را شکست داده و نابود کرده است.

البته زندگی کسی را نابود نمیکند، ولی اگر با آن بجنگی، توسط خشونت خودت نابود خواهی شد. زندگی با تو مخالف نیست. چگونه میتواند مخالف باشد؟ زندگی مادر تو است. این زندگی است که تو را به اینجا آورده. تو از آن زاده شده ای، تو بخش زنده و ذاتی زندگی هستی جدا نیستی ولی اگر با منبع انرژی خودت شروع به جنگیدن کنی نابود خواهی شد. همان خودِ فکر جنگیدن تو را مسموم خواهد کرد.

و البته هرچه بیشتر احساس کنی که در این مبارزه بازنده هستی سخت تر خواهی جنگید، و هرچه سختتر ،بجنگی ناکام تر خواهی شد. و این چرخه ای باطل و رنج آور است

راه سرباز راه معمولی است، تقریباً ۹۹.۹ مردم از آن پیروی میکنند. برای همین است که اینهمه رنج و مصیبت وجود دارد و چنین جهنمی در دنیا بوجود آمده است. این جهنم توسط شما خلق شده، توسط رویکرد غلط شما به زندگی.

وقتی آن را درک کردید، شروع میکنید به تنظیم شدن با آن كُلّ، شروع میکنید به رقصیدن با آن تمامیت، جنگیدن را  رها کرده و شروع به همکاری میکنید.

لحظه ای که تصمیم به همکاری گرفتی،، یک سانیاسین شده ای. انسان بادیانت کسی است که هیچ فکری از جدایی خود با آن كُلّ را حمل نمیکند هرگز فکر نمیکند، رویا نمیبیند و ایده های خودش را بر کل تحمیل نمیکند.

او کسی است که هیچ هدف شخصی از خودش ندارد؛ کسی که با اعتماد تمام فقط با زندگی حرکت میکند. اگر نتوانی به زندگی اعتماد کنی این فرصت عظیم برای زنده بودن را از دست خواهی داد. آنگاه نگران خواهی بود، در ذهن خودت گرفتار و اسیر خواهی بود و آنگاه رنج و مصیبت نتیجه ی طبیعی این نداشتن اعتماد خواهد بود.


اوشو

✨⚜ " کانال حقیقت متافیزیک "

╭─═ঊঈ👁ঊঈ═─╮
@metaphysics_fact
╰─═ঊঈ🦋ঊঈ═─╯

داشتن معاشرین خوب از اهمیت بسیاری برخوردار است

ایفای خوب نقش خود در این کره خاکی کار آسانی نیست فقط با یاری معاشرین خوب میتوان راه نجات از تاریکی جهل و نادانی را یافت.
شخص نابینا نمیتواند عصاکش کور دیگری شود. معاشرت با کسانی که فقط طالب خوشگذرانی هستند اتلاف وقت است اما همنشینی با کسانی که به خداوند عشق می ورزند عشق الهی به شما میدهد.
پروردگار در باگاواد گیتا فرموده است: "از میان هزاران نفر، شاید یکی برای رشد معنوی کوشش کند؛ و از میان مریدان خجسته راستین و جویای من که با جدیت در صدد یافتن من هستند، شاید تنها یکی من را آنطور که هستم بشناسد."
اندک هستند آنهایی که به شناخت خداوند علاقه دارند. گفته اند که کودک به بازی، جوان به شهوترانی و بزرگسال به نگرانی مشغول است.
اندک هستند کسانی که به وجد و طرب جاودانی خداوند میاندیشند ولی کسی که جویای خداوند است و تا وقت یافتن او از ژرفای دل و با شور و اشتیاق روح کوشش میکند او از همه خردمندتر است.


جستجوی جاودانه انسان
پاراماهانسا یوگاناندا
مترجم: آرجونا سلحشور


✨⚜ " کانال حقیقت متافیزیک "

╭─═ঊঈ👁ঊঈ═─╮
@metaphysics_fact
╰─═ঊঈ🦋ঊঈ═─╯

از مسئولیتهایت فرار نکن، در کاری که میکنی به شدت سرزنده باش و هر کار ممکنِ انسانی را انجام بده. درعین حال هیچ تنشی را خلق نکن، کامیاب بمان، اعتماد کن و بگذار اعمالت نیایش شوند و نگران نتیجه نیز نباش.

مرشدی همراه با یکی از مریدانش در سفر بود. وظیفهٔ مرید مراقبت از شتر بود. آن دو، شب هنگام خسته وارد یک کاروانسرا شدند. وظیفهٔ مرید این بود که زانوی شتر را ببندد و سپس بخوابد، ولی او اهمیتی نداد و شتر را بیرون کاروانسرا رها کرد.

او فقط دعا کرد: خدایا از شتر مراقبت کن و به خواب رفت. بامدادان، شتر رفته بود. مرشد پرسید: شتر کجاست؟ و مرید پاسخ داد: نمی دانم. از خدا بپرس، من به خدا گفتم که از شتر مراقبت کند و من خیلی خسته بودم، پس نمیدانم چه اتفاقی افتاد و من مسئول نیستم، زیرا من به خدا اعتماد کردم و گفتم که مراقبش باشد.

این آموزش خودت بود که به خدا تو کل کن...! پس من هم توکل کردم. مرشد گفت: به خدا توکل کن ولی نخست زانوی شتر را ببند، زیرا خداوند به جز تو دستهای دیگری ندارد. اگر خدا بخواهد شتر را نگه دارد او باید از دستهای کسی استفاده کند،

او دست دیگری ندارد. و این شتر مـال تـو اسـت! بهترین، آسان ترین و کوتاه ترین راه، استفاده از دستهای خودت است، ابتدا زانوی شتر را ببند و سپس توکل کن...

تو هر کاری را که میتوانی بکن، این نتیجه را قطعی نمی کند، تضمینی وجود ندارد. پس هر کاری را که میتوانی باید بکنی و آنگاه هرچه اتفاق افتاد بپذیر. این است معنی بستن زانوی شتر.

هر کاری که در امکانت هست انجام بده، از مسئولیت هایت نکاه؛ آنگاه اگر اتفاقی نیفتاد و یا چیزی خطا رفت، به خدا توکل کن. بسیار آسان است که به خدا توکل کنی و تنبل باشی! و بسیار آسان است که به خدا توکل نکنی و خودت یک کننده باشی.

سومین نوع انسان کاری مشکل میکند، او به خدا توکل دارد و با این حال، یک کننده باقی میماند. ولی حالا تو فقط یک وسیله هستی، کننده ی اصلی خداوند است. تـو تنهـا وسیله ای در دست او هستی.

انسان بادیانت انسانی است که هر آنچه که در امکان یک انسان است انجام می دهد، ولی به این سبب تولید تنش نمیکند، آنگاه انجام دادن هر کار نوعی نیایش است، بدون هیچ انتظاری که نتیجه باید چنان یا چنان باشد.

آنگاه ناکامی وجود نخواهد داشت. توکل به شما کمک میکند که کامیاب بمانید. و بستن زانوی شتر به شما کمک میکند که سرزنده باشید، به شدت تمام سرزنده باشید.


اوشو


✨⚜ " کانال حقیقت متافیزیک "

╭─═ঊঈ👁ঊঈ═─╮
@metaphysics_fact
╰─═ঊঈ🦋ঊঈ═─╯

مردی جوان پرسید: آرمان و هدف ما در زندگی چیست...؟ به او گفتم: فقط بودن سروری بسیار است، ولی ما فراموش کرده ایم که چگونـه باشیم. این زندگی چه سرورانگیز است ولی ما نمی خواهیم فقط زندگی کنیم، میخواهیم برای آرمانی زنده باشیم، ما میخواهیم زندگی را که خودش یک هدف است، به یک وسیله بدل کنیم.

این مسابقه برای آرمانها و دست یابی های دیوانه وار برای هر چیز، همه چیز را زهرآگین ساخته است. این تنش در مورد آرمانها تمامی موسیقی زندگی را مختل می سازد.

گاهی اوقات فقط زندگی کردن را امتحان کن، فقط زندگی کن.... با زندگی مبارزه نکن، به زندگی فشار نیاور، به آرامی وقوع وقایع را تماشا کن، بگذار آنچه که روی می دهد، روی بدهد.

تمام تنشها را از جانب خودت بینداز و بگذار زندگی جاری شود، بگذار زندگی روی بدهد. و هرآنچه که روی دهد درست خواهد بود.

زندگی فقط برای زندگی کردن است نه برای کسی دیگر، نه برای چیزی دیگر. کسی که به خاطر دلیلی زندگی میکند واقعاً زندگی نمیکند. کسی که فقط زندگی می کند، واقعاً زندگی میکند... و تنها اوست که به چیزی که ارزش دست یابی دارد، دست مییابد. و همچنین تنها اوست که آرمان حقیقی را دریافته است.

به مرد جوان نگاه میکنم، آرامشی شگفت آور بر چهره اش نشسته است. کلامی نمیگوید، ولی همه چیز را می گوید. میرود که برای یک ساعت در سکوت و آرامش بنشیند، مردی متحول شده است. هنگام رفتن میگوید: من شخصی متفاوت از اینجا میروم....


اوشو

✨⚜ " کانال حقیقت متافیزیک "

╭─═ঊঈ👁ঊঈ═─╮
@metaphysics_fact
╰─═ঊঈ🦋ঊঈ═─╯