بازگشت به ۱۲ بهمن

درباره گفتمان امام خمینی هنگام ورود به ایران و نسبت آن با آنچه مسعود پزشکیان می‌گوید

🔹بی همتا

نخست آن‌که همتای چنین روز و موقعیت و مناسبتی را در تاریخ درازدامن این سرزمین نمی‌توان سراغ گرفت و فارغ از ارزش‌داوری‌ها و قضاوت‌ها دربارۀ آنچه بعداً ذیل عنوان جمهوری اسلامی ایران و در دوره‌های مختلف آن اتفاق افتاده شبیه آن را تنها در تاریخ اسلام و با یادآوری بازگشت مسالمت‌آمیز پیامبر اسلام به مکه می‌توان دید. از این رو پرداختن همه‌ساله جا دارد ولو قلم گاه به تکرار رود اگرچه به عمد به نوشته‌های پیشین اتکا نمی‌شود تا این احساس درنگیرد.

🔹نسل تازه

دوم از این رو که با گذشت 46 سال اکنون اکثر باشندگانِ این سرزمین را مردمانی تشکیل می‌دهند که 12 بهمن 1357 یا در این جهان نبوده‌اند و بعدتر به دنیا آمده‌اند یا چون کودک و نوجوان بوده‌اند تجربه مستقیم ندارند.

🔹تحرکات آن سو

سوم به این دلیل که در سال‌های اخیر و با انقلاب حیرت‌انگیز ارتباطات، تلویزیون‌‌های ماهواره‌ای و شبکه‌های اجتماعی به شکلی گسترده به بازخوانی انقلاب 57 پرداخته و بعضاً با انگ «پنجاه‌و‌هفتی» انقلابیون آن دوران را ولو بعدتر به صف منتقدین و مخالفان پیوسته باشند نواخته و مقصر قلمداد کرده‌اند و چون بعد از تشدید تحریم‌ها کشور از ریل توسعه خارج و گرفتار فشارهای خارجی و توهمات و تنگ‌نظری‌های داخلی شده و نسل تازه از تحقق آرزوهای خود و چه‌بسا تأمین زندگی عادی بازمانده دچار تردید و تشکیک‌هایی در ضرورت و حتی اصالت انقلاب 57 شده‌اند و سلطنت‌طلبان هم با استفاده از این فضا و تغییر نسل به تکاپو و تطهیر افتاده‌اند.

🔹رئیس‌جمهوری دیگر

وجه چهارم اما به‌روزتر و مهم‌‌تر است و آن هم این است که امسال رئیس‌جمهوری دیگر بر سر کار است که شعار خود را «وفاق ملی» قرار داده و چون بر سر این که وفاق چیست بحث‌هایی درگرفته می‌تواند از گفتمان آیت‌الله خمینی در دوران 118 روزۀ اقامت در نوفل لوشاتو- دهکده‌ای در حومۀ پاریس- الهام یا وام بگیرد و وفاق را بازگشت به همان گفتمان معرفی و تفسیر کند.

https://hammihanonline.ir/fa/tiny/news-31838