عه؟ آشناست این شرایط؟! انگار یه نقشه‌ی خیالی نیست، بلکه تاریخ معاصر ماست که داره از رو برگه اجرا میشه. اگه یه نگاهی به عقب بندازیم، می‌بینیم این ایدئولوژی فقط مال آخوند نیست، بلکه متعلق به کل اون‌هایی بود که انقلاب ۵۷ رو کلید زدن و مسیرش رو هموار کردن.
از همون‌هایی که توی دهه‌ی ۴۰ و ۵۰، تاریخ و هویت ایران رو ننگ‌آلود می‌دونستن و از هر فرصتی برای تحقیر و تخریبش استفاده کردن. از نویسنده‌ها و روشنفکرایی که در وصف تازی‌ها شعر می‌بافتن ولی کوروش و داریوش براشون چیزی جز “شاه مستبد” نبود، تا اون‌هایی که توی قرن ۲۱، پرچم ایران رو “کوفتی” خطاب می‌کنن و سنت‌های ایرانی رو مسخره می‌کنن، انگار که کینه‌ای تاریخی از خودشون دارن.
خب، نتیجه چی شد؟
هویت ایرانی تحقیر شد، سنت‌ها به حاشیه رفت، زبان فارسی رو با هزار جور واژه‌ی بیگانه آلوده کردن، نخبه‌ها رو یا فراری دادن یا از درون تهی کردن، و مردم رو به نقطه‌ای رسوندن که فکر کنن چیزی برای افتخار کردن ندارن. اون هم توی کشوری که توی طول تاریخ، یه تمدن‌ساز بوده.
حالا سؤال اینه: چطور میشه جلوی این روند رو گرفت؟
یه ملت رو از بیرون نمیشه شکست داد، مگه اینکه از درون فاسد بشه. پس راه حل از همین‌جا شروع میشه:
- تاریخت رو بشناس
اگه نمی‌دونی که چی رو ازت گرفتن، نمی‌دونی چی رو باید پس بگیری. ایرانی که تاریخش رو ندونه، همیشه یه مهره‌ی قابل بازی توی دست دشمنه.
- فارسی رو حفظ کن
زبان، پایه‌ی هویت ملته. نسل جدید رو باید با ادبیات و شعر و زبان فارسی واقعی آشنا کرد، نه با یه زبانی که نصفش ترکیبی از واژه‌های بی‌هویت باشه.
- فرهنگ ایرانی رو دوباره زنده کن
سفره‌ی هفت‌سین، یلدا، نوروز، مهرگان، موسیقی سنتی، آیین‌های ایرانی… این‌ها صرفاً رسم و رسوم نیستن، این‌ها هویت یه ملتن که داره با هر نسل، کم‌رنگ‌تر میشه. کسی که توی جشن هالووین خرج میکنه اما نوروز و چهارشنبه‌سوری براش بی‌اهمیته، داره دقیقاً توی زمین دشمن بازی میکنه.
- ایران رو یکپارچه نگه دار
دشمن همیشه از تفرقه استفاده میکنه. وقتی می‌بینی یه عده شروع می‌کنن به نفرت‌پراکنی بین اقوام، وقتی یکی سعی میکنه ترک و کرد و فارس و بلوچ رو مقابل هم بذاره، بدون که هدف چیه: پاره‌پاره کردن ایران. جلوی این جریان رو باید گرفت، نه با تعصب، بلکه با آگاهی.
مبارزه‌ی واقعی، بازگردوندن هویت ملیه! این جنگ، یه جنگ تانک و موشک نیست. جنگه، ولی نه با اسلحه. این جنگ توی ذهن مردم شکل می‌گیره. دشمن همیشه اونی نیست که مرز رو با سربازش تهدید کنه، دشمن اونه که توی ذهنت کاری کنه که حس کنی دیگه ایرانی نیستی، که حس کنی این خاک و این پرچم بهت تعلق نداره. پس حالا که نقشه‌ی دشمن معلومه، وقتشه که از خودمون شروع کنیم. ایران رو حفظ کردن، از حفظ خودمون شروع میشه.
و مردم ایران خوب بلدن البته که چجوری. وقتی هزاران سال جلوی یونانی و عرب و مغول تونستیم بایستیم، جلوی این اوباش هم میتونیم بایستیم. در مدتی که داخل و خارج ایران زندگی کردم، هرگز ایران و ایرانی رو انقدر ملی‌گرا ندیده بودم. ندیده بودم مثل امروز که حتی راجع به تیرگان و سده صحبت کنند مردم. این چیزها رو که میبینم، نور امید در قلبم روشن میشه.
سخنم رو با این بیت از شاعر رنگ و زیبایی، نظامی گنجوی به پایان میبرم:
همه عالم تن است و ایران دل
نیست گوینده زین قیاس خجل
چونکه ایران دل زمین باشد
دل ز تن به بود یقین باشد
از همون‌هایی که توی دهه‌ی ۴۰ و ۵۰، تاریخ و هویت ایران رو ننگ‌آلود می‌دونستن و از هر فرصتی برای تحقیر و تخریبش استفاده کردن. از نویسنده‌ها و روشنفکرایی که در وصف تازی‌ها شعر می‌بافتن ولی کوروش و داریوش براشون چیزی جز “شاه مستبد” نبود، تا اون‌هایی که توی قرن ۲۱، پرچم ایران رو “کوفتی” خطاب می‌کنن و سنت‌های ایرانی رو مسخره می‌کنن، انگار که کینه‌ای تاریخی از خودشون دارن.
خب، نتیجه چی شد؟
هویت ایرانی تحقیر شد، سنت‌ها به حاشیه رفت، زبان فارسی رو با هزار جور واژه‌ی بیگانه آلوده کردن، نخبه‌ها رو یا فراری دادن یا از درون تهی کردن، و مردم رو به نقطه‌ای رسوندن که فکر کنن چیزی برای افتخار کردن ندارن. اون هم توی کشوری که توی طول تاریخ، یه تمدن‌ساز بوده.
حالا سؤال اینه: چطور میشه جلوی این روند رو گرفت؟
یه ملت رو از بیرون نمیشه شکست داد، مگه اینکه از درون فاسد بشه. پس راه حل از همین‌جا شروع میشه:
- تاریخت رو بشناس
اگه نمی‌دونی که چی رو ازت گرفتن، نمی‌دونی چی رو باید پس بگیری. ایرانی که تاریخش رو ندونه، همیشه یه مهره‌ی قابل بازی توی دست دشمنه.
- فارسی رو حفظ کن
زبان، پایه‌ی هویت ملته. نسل جدید رو باید با ادبیات و شعر و زبان فارسی واقعی آشنا کرد، نه با یه زبانی که نصفش ترکیبی از واژه‌های بی‌هویت باشه.
- فرهنگ ایرانی رو دوباره زنده کن
سفره‌ی هفت‌سین، یلدا، نوروز، مهرگان، موسیقی سنتی، آیین‌های ایرانی… این‌ها صرفاً رسم و رسوم نیستن، این‌ها هویت یه ملتن که داره با هر نسل، کم‌رنگ‌تر میشه. کسی که توی جشن هالووین خرج میکنه اما نوروز و چهارشنبه‌سوری براش بی‌اهمیته، داره دقیقاً توی زمین دشمن بازی میکنه.
- ایران رو یکپارچه نگه دار
دشمن همیشه از تفرقه استفاده میکنه. وقتی می‌بینی یه عده شروع می‌کنن به نفرت‌پراکنی بین اقوام، وقتی یکی سعی میکنه ترک و کرد و فارس و بلوچ رو مقابل هم بذاره، بدون که هدف چیه: پاره‌پاره کردن ایران. جلوی این جریان رو باید گرفت، نه با تعصب، بلکه با آگاهی.
مبارزه‌ی واقعی، بازگردوندن هویت ملیه! این جنگ، یه جنگ تانک و موشک نیست. جنگه، ولی نه با اسلحه. این جنگ توی ذهن مردم شکل می‌گیره. دشمن همیشه اونی نیست که مرز رو با سربازش تهدید کنه، دشمن اونه که توی ذهنت کاری کنه که حس کنی دیگه ایرانی نیستی، که حس کنی این خاک و این پرچم بهت تعلق نداره. پس حالا که نقشه‌ی دشمن معلومه، وقتشه که از خودمون شروع کنیم. ایران رو حفظ کردن، از حفظ خودمون شروع میشه.
و مردم ایران خوب بلدن البته که چجوری. وقتی هزاران سال جلوی یونانی و عرب و مغول تونستیم بایستیم، جلوی این اوباش هم میتونیم بایستیم. در مدتی که داخل و خارج ایران زندگی کردم، هرگز ایران و ایرانی رو انقدر ملی‌گرا ندیده بودم. ندیده بودم مثل امروز که حتی راجع به تیرگان و سده صحبت کنند مردم. این چیزها رو که میبینم، نور امید در قلبم روشن میشه.
سخنم رو با این بیت از شاعر رنگ و زیبایی، نظامی گنجوی به پایان میبرم:
همه عالم تن است و ایران دل
نیست گوینده زین قیاس خجل
چونکه ایران دل زمین باشد
دل ز تن به بود یقین باشد