اگه کانال رو در این پنج شیش سالی که دارم ببینید، میبینید اون اوایل کلی حرص میخوردم که شرایط تخمی پزشکی رو توضیح بدم که اگه کسی نمیدونه، بدونه. بعد برام عجیب بود کسی با همچون شرایطی بخواد باز بیاد پزشکی.
[قبل این که بگید: پس خودت چه غلطی میکنی تو پزشکی؟ باید بگم که من وقتی پزشکی رو انتخاب کردم حتی اون اوایل استاژری یکی از سال بالاییامون با پول جمع کرده از طرحش BMWX3 خریده بود. انقد اطلاعات از درون پزشکی هم موجود نبود و سوشال مدیا مث امروز فراگیر نبود. بعد من کلا برا آزادی مدرکم سه میلیون تومن در نهایت خرج کردم و وثیقه آزاد کردن مدرکم ۳۶ میلیون تومن شد که بعد پایان طرح آزادش کردم. یعنی وقتی اومدم توش، واقعا پول توش بود یا راه در رو داشت بعدش.]
دیدم علیرغم اطلاعات موجود در کانال بازم کلی پیام میگیرم تو بات کانال که آی من سه الی پنج ساله پشت کنکور موندم که پزشکی قبول شم و چیکار کنم و اینا.
خب منم مث خابی لیم همش به پستهای کانالم اشاره میکردم و حس میکردم عقل ملتو پاره‌سنگ برمیداره. بابا من که کاملا توضیح دادم که شرایط چجوریه.
بعد هی روز به روز شرایط پزشکی در ایران بد و بدتر میشه اما باز هم ملت میان پزشکی.
الان مثل اون روزها دیگه حرص نمیخورم که چرا ملت خودشونو به فنا دارن میدن. شاید چون دیگه خودم تو اون درد و رنج نیستم که به صورت ناخودآگاه حس کنم که دیگرانو باید آگاه کنم از بلایی که توشم تا مبادا کسی مث من گیر بیفته.
هنوزم پیام از پشت کنکوریا در مورد این که چجوری پزشک شن میگیرم و دیگه صرفا برام جالبه. انقد که شاید یه روز اگه عمری بود و یاد گرفتم چجوری مقاله تمیز علوم انسانی میشه نوشت، یه مقاله در موردش مینویسم.
[قبل این که بگید: پس خودت چه غلطی میکنی تو پزشکی؟ باید بگم که من وقتی پزشکی رو انتخاب کردم حتی اون اوایل استاژری یکی از سال بالاییامون با پول جمع کرده از طرحش BMWX3 خریده بود. انقد اطلاعات از درون پزشکی هم موجود نبود و سوشال مدیا مث امروز فراگیر نبود. بعد من کلا برا آزادی مدرکم سه میلیون تومن در نهایت خرج کردم و وثیقه آزاد کردن مدرکم ۳۶ میلیون تومن شد که بعد پایان طرح آزادش کردم. یعنی وقتی اومدم توش، واقعا پول توش بود یا راه در رو داشت بعدش.]
دیدم علیرغم اطلاعات موجود در کانال بازم کلی پیام میگیرم تو بات کانال که آی من سه الی پنج ساله پشت کنکور موندم که پزشکی قبول شم و چیکار کنم و اینا.
خب منم مث خابی لیم همش به پستهای کانالم اشاره میکردم و حس میکردم عقل ملتو پاره‌سنگ برمیداره. بابا من که کاملا توضیح دادم که شرایط چجوریه.
بعد هی روز به روز شرایط پزشکی در ایران بد و بدتر میشه اما باز هم ملت میان پزشکی.
الان مثل اون روزها دیگه حرص نمیخورم که چرا ملت خودشونو به فنا دارن میدن. شاید چون دیگه خودم تو اون درد و رنج نیستم که به صورت ناخودآگاه حس کنم که دیگرانو باید آگاه کنم از بلایی که توشم تا مبادا کسی مث من گیر بیفته.
هنوزم پیام از پشت کنکوریا در مورد این که چجوری پزشک شن میگیرم و دیگه صرفا برام جالبه. انقد که شاید یه روز اگه عمری بود و یاد گرفتم چجوری مقاله تمیز علوم انسانی میشه نوشت، یه مقاله در موردش مینویسم.