من هررررربار تو زندگیم موقع ورزش دراز کشیدم که دراز نشست برم، تمام خاطرات سمی زمان مدرسه و حتی دانشجویی از امتحانات ورزش برام زنده شده.
من تو مدرسه شاید فقط یکبار اونم با ارفاق ورزش ۲۰ شدم. نمیدونم طبق چه منطقی تو زنگای ورزش ما رو میریختن تو حیاط با یک توپ الکی والیبال و بسکتبال سرگرم میشدیم اما موقع امتحان ازمون آمادگی جسمانی میگرفتن. مثل اینه که به یکی مثلثات یاد بدی و بعد ازش انتگرال امتحان بگیری -___-
من حتی نمیتونستم یک سانت از زمین جدا بشم و هیچ وقت شاگرد محبوبی در زنگ های ورزش نبودم. معلم ها حداقل نمیکردن بگن این دوتا حرکت رو توی خونه تمرین کن که بتونی دراز نشست بری و من بچه که هیچی از عضله و تمرین نمیدونستم، تا قبل از اینکه خودم دکتر بشم، فکر میکردم حتما یک نقصی دارم که نمیتونم دراز نشست برم -___-

امروز تو باشگاه جلسه چهارمی بود که حرکات شکم رو تمرین میکردم و در جلسه چهارم تونستم کامل از زمین جدا بشم و راحت دراز نشست انجام بدم. حرکت اول که از زمین جدا شدم حتی گریه ام گرفته بود و چشمام تر شد 💔