دلبستگی ریشه در همه‌ی وجودِ معشوق دارد. تُنِ صدایش که بیشتر وقت‌ها به آن عادت کرده‌ای و کافی‌ست مغزت سکوت کند تا اوج و فرودهایش را لمس کنی. حرکتِ ظریف انگشتانش به هنگامِ گوش دادن به موسیقیِ دلخواهش. نگاهش که تو را در جهان زیباتر می‌کند. تحملِ شانه‌هاش. آخرین تصویر از آن فاجعه. اولین تصویر از نخستین دیدار. شکلِ مهربانِ آرزو کردن به وقتِ سرخوشی.

ریشه‌ی دلبستگی که به جهان می‌رسد، شورِ باز پیش رفتن و نیفتادن در پاهایت بیدار می‌شود.

دلبستگی را بدنام کرده‌اند وگرنه دوست داشتن و داشته شدن به حتم فاصله‌ها را پُر نکند انسان‌ها را به هم نزدیک می‌کند.
‌‌
✍🏽 #سید_محمد_مرکبیان
📕 آغوشی برای یک سفر طولانی