‏حلّ و رفع مسئله تدریس زبان‌های محلّی

تمام شهروندان ایران، حقّ این را دارند که به زبان ملّی و تاریخی ایران یعنی فارسی آموزش ببینند. این حق ناشی از اهمیّت حفظ وحدت ملّی ایران، و مبتنی بر سنّت‌های تاریخی آموزشی آن است. همچنین جهت حفظ برابری آموزشی و ایجاد فرصت‌های برابر در آینده، آموزش به زبان ملّی از ضروریّات است. ضرورت این مطلب به حدّی است که کشورهای فاقد وحدت ملّی چون هند مجبور شده تا زبان فارسی و بعدا انگلیسی را به‌عنوان زبان وحدت ارکان خود برگزینند.

و امّا در کنار تدریس «به» زبان ملّی فارسی، تدریس اختیاری چند واحد زبان محلّی در مدارس کشور بسیار خوب است. به‌شرط آن‌که در کنار آن گزینه تدریس اختیاری «دیگر زبان‌های محلّی» یا «زبان فرانسوی» یا «فارسی میانه» نیز گذاشته شود، تا هر کودک ایرانی بتواند به‌صورت آزادانه هر یک ازین زبان‌ها را که می‌خواهد بیاموزد یا نیاموزد. این تصمیم‌گیری مبتنی بر حقّ آزاد هر انسان برای آموختن یا نیاموختن زبان‌های محلّی است. اجبار کردن شهروندان به آموختن زبان‌های محلّی آغاز فاشیسم است.

پس، حقّ طبیعی شهروندان آن است که به زبان ملّی و تاریخی ایران یعنی فارسی آموزش ببینند. این حق ناشی از وظیفه دولت برای ایجاد وحدت ملّی و برابری در آموزش و همچنین مبتنی بر حقّ ایجاد فرصت‌های برابر برای شهروندان است. امّا جهت حفاظت از زبان‌های محلّی می‌بایست زبان محلّی هر روستا و شهر دقیقا منطبق بر ویژگی‌های محلّی نیز به صورت اختیاری آموزش داده شود. تمام تفاوت‌ها در میان شهرها و روستاها باید لحاظ شود تا خدای ناکرده مبادا حقّی از شهری یا روستایی نقض شود.

و در کنار ان می‌بایست به شدّت با فاشیسم قومی مبارزه کرد. با برقراری دادگاه‌های صالحه جهت محاکمه فاشیست‌های نفرت‌پراکن قومی، می‌بایست جریمه‌های سنگین و زندان و تبعید برای کسانی که خلاف قانون به نفرت‌پراکنی مشغول اند برقرار شود.

‎#زبان_محلی
‎#زبان_مادری
‎#زبان_پدری
‎#زبان_برادری