‏کشور را نمی‌توان ‎#فدرال کرد !

خبر می‌رسد که پزشکیان باز دُرفشانی کرده و قول داده که با شکستن کمر دولت مرکزی، استان‌ها را صاحب رئیس‌جمهور کند. بدین‌ترتیب بهتر است از امروز به بعد رئیس‌جمهور با اصطلاح دقیق «تدارکاتچیان تدارکاتچی» خطاب شود. البته اگر یادتان مانده باشد که این آدم همان کسی است که وقتی در مجلس بود، نیز به طرح لویی‌جرگه قبایل (فراکسیون ترک‌زبانان) پیوست.

عجیب امّا این‌که از پامنبری‌های ضریب‌جمهور حتّی یک‌نفر اعتراض نکرد که «کشور که فدرال نمی‌شود!»، بلکه برخی قلمروهای جدای از هم، برای آن‌که از مواهب ‎#اتّحاد بهره‌مند شوند، از قدرتی که به‌حکم استقلال بر سرنوشت خود دارند، درمی‌گذرند تا از طریق فدرالیسم تشکیل یک کشور بدهند.

نخستین و مهم‌ترین سند فدرالیسم، «مقالات فدرالیست» نوشته‌ی پدران بنیان‌گذار آمریکاست که در آن به مردم «کشورهای آمریکا» به‌ویژه نیویورکی‌ها توصیه می‌شود تا درباره‌ی «مزایای اتّحاد تحت یک قانون اساسی» بیاندیشند.

این‌که قوّه مجریه جمهوری ۵۷ کار نمی‌کند، بابت ذات مفسد این نظام است که دولت مدرن را دچار خان و خان‌بازی کرده و حالا می‌خواهد با دمیدن بیشتر در این تفرقه، تولید وحدت کند!

تُماس قدّیس می‌گفت:
«آنچه فی نفسه یگانه است، بهتر می تواند وحدت آنچه را که متکثر است تأمین کند. هم چنین، مؤثرترین علت گرما آن چیزی است که خود فی نفسه گرم است.» امّا هشت قرن پس از او یکی پیدا شده که معتقد است موثرترین علّت «گرما»، «سرما» است، که «واگرایی» سبب «همگرایی» می‌شود، که «تجزیه» موجب «وحدت» می‌شود!

عیب از دیوانسالاری نیست. این مَشی متمرکز دیوانی با پهلوی تاسیس و مستقر شده و در توسعه درخشان عمل کرده است. با تجزیه دستگاه دولت تنها بساط ملوک‌الطوایفی سابق احیاء خواهد شد، و دامنه‌ی اقتدار دولت همچون در زمان واپسین سلطان مطلقه، ناصرالدین‌شاه، دیگر از محدوده تهران فراتر نخواهد رفت.