@indianstudiesهند و آمریکای در آستانه انتخابات
با توجه به اجماع دوحزبی در واشنگتن برای تقویت روابط با هند و ایجاد تعادل در برابر چین، احتمالاً این روابط حتی با تغییر دولت در آمریکا همچنان قوی خواهد ماند.
در حالی که تمرکز اصلی سیاست‌ها در آمریکا بر بهبود اقتصادی داخلی، به ویژه در بخش تولید است، سیاست خارجی نیز از اولویت‌های بالای حامیان هر دو کاندیدا است. در این ارتباط ثبات در سیاست‌ها و تقویت یکپارچگی اقتصادی دوطرفه با شرکای کلیدی در منطقه اقیانوس آرام اهمیت فراوانی دارد.
انتخابات ایالات متحده عمدتاً حول مسائل داخلی شکل می‌گیرد، اما سیاست‌های دولت آینده اهمیت زیادی برای شرکای جهانی آمریکا دارد. با این حال، سیاست‌گذاران در دهلی‌نو احتمالاً کمتر از دیگران نگران نتایج انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا در نوامبر هستند، زیرا در واشنگتن توافق دوجانبه‌ای برای تقویت روابط با هند به عنوان شریکی استراتژیک و بلندمدت وجود دارد، همانطور که درباره چین به عنوان رقیب بلندمدت چنین اجماعی وجود دارد.
همین موضوع چین محور اصلی است. به عنوان نمونه، ایالات متحده و هند نگرانی‌های مشترکی درباره وابستگی بیش از حد به چین به عنوان تأمین‌کننده اصلی کالاهای تولیدی دارند. به همین دلیل، شرکت‌های هندی سرمایه‌گذاری‌های خود در آمریکا را افزایش داده‌اند که برای هر دو کشور مهم است.
روابط اقتصادی عمیق‌تر با هند به نفع ایالات متحده خواهد بود. پیش‌بینی می‌شود هند با نرخ رشد بالای ۷ درصد سریع‌ترین رشد اقتصادی را در بین اقتصادهای بزرگ داشته باشد و تا سه سال آینده به سومین اقتصاد بزرگ جهان تبدیل شود.
همچنین، سرمایه‌گذاری‌های هند در آمریکا طی سال‌های اخیر افزایش یافته و میزان سرمایه‌گذاری آن در آمریکا به ۸۰ میلیارد دلار رسیده که بیش از ۴۰۰ هزار شغل را ایجاد کرده است.
از سوی دیگر، تقویت روابط تجاری با هند می‌تواند به کاهش وابستگی هند به واردات فناوری از چین کمک کند و از گسترش صنعتی چین نیز جلوگیری کند.
چین و هند در سال مالی ۲۰۲۳ تجارت دوجانبه‌ای به ارزش ۱۴۸ میلیارد دلار داشتند که منجر به کسری تجاری ۱۰۰ میلیارد دلاری برای هند شد. با توجه به نرخ رشد پیش‌بینی‌شده برای هند، همکاری آمریکا در کاهش وابستگی فناوری هند به چین می‌تواند تأثیرات منفی بر رشد اقتصادی چین داشته باشد.
علاوه بر این، دولت آمریکا باید در راستای تجربیات مشترک و نظارت دقیق بر سرمایه‌گذاری‌های چینی در فناوری‌های پیشرفته با هند همکاری کند. در حالی که هند هنوز به تولیدکننده عمده‌ای در فناوری‌های پیشرفته مانند کامپیوترهای کوانتومی، رباتیک، نیمه‌رساناهای پیشرفته و تجهیزات ارتباطی نسل ششم تبدیل نشده، اما در زمینه تحقیقات و مهندسی که زیربنای این صنایع است در جایگاه قابل توجهی قرار دارد. برای مثال، پیش‌بینی می‌شود صادرات خدمات فناوری اطلاعات هند در سال جاری به ۱۹۹ میلیارد دلار برسد.
برنامه‌های مشترک آمریکا و هند، نظیر همکاری بنیاد ملی علوم آمریکا و دپارتمان زیست‌فناوری هند، گامی مثبت برای توسعه تحقیقات و فناوری است.
دولتهای متوالی آمریکا ساختارهای گفتگوی سطح بالایی را ایجاد کرده‌اند که بستر مهمی برای بحث و گفتگو در زمینه تجارت و فناوری فراهم می‌آورد. از جمله ابتکار فناوری‌های حیاتی و نوظهور میان آمریکا و هند و کارگروه‌های مختلف در قالب "کواد" طراحی شده است. این مجامع منجر به توافقات مهمی مانند یادداشت تفاهم در زمینه زنجیره تأمین نیمه‌رساناها میان آمریکا و هند در سال ۲۰۲۳ شده است.
اما لااقل کمی تفاوت میان دو نامزد هم برای هند وجود دارد. کامالا هریس ممکن است بر توسعه همکاری‌ها در تجارت، امور دفاعی و تغییرات اقلیمی تمرکز کند، در حالی که دونالد ترامپ احتمالاً سیاست‌های حمایت‌گرایانه و محافظه‌کارانه‌تری در تجارت و مهاجرت که برای هندی ها مهم است را دنبال خواهد کرد.
اگر کمی از واقعیت ها به آرمان ها روی گردان شویم به دموکراسی می رسیم. جایی که آمریکا و هند از میراث دموکراتیک مشترکی برخوردارند و به عنوان «متحدان طبیعی» شناخته می‌شوند. با این حال، دیدگاه هند و آمریکا درباره دموکراسی متفاوت است و هند دموکراسی‌سازی را ابزار سیاست خارجی خود قرار نمی‌دهد، بلکه اغلب رویکردی عمل‌گرایانه‌تر در قبال رژیم‌های غیردموکراتیک دارد. هرچند آمریکا هم ثابت کرده در دموکراسی‌خواهی گزینشی عمل کرده است.
نباید از نظر دور داشت که رویکرد سیاست خارجی هند در صورت تقویت می‌تواند چالش‌هایی ایجاد کند، به ویژه اگر هند در پی کسب معافیت‌هایی از قواعد جهانی به عنوان کشوری با جایگاه «تمدنی» خاص باشد. چیزی که یک گام جلوتر در انتظار آمریکا است و در میل هند به عضویت در شانگهای، بریکس و محافل دیگر غیرغربی خود را نشان داده است.
