🔶 انسان ناامید از رحمت خدا گنهکار است

«يا مَن أرجُوهُ لِكُلِّ خَيرٍ وَآمَنُ سَخَطَهُ عِندَ كُلِّ شَرٍّ»

آیا ايمنی از خشم خدا اين است كه انسان مطمئن باشد كه عذاب و اذيتی به او نخواهد رسيد و بی‌خيال و آسوده‌خاطر باشد؟ اين گناهِ كبيره است.

نااميدی از رحمت خدا هم از گناهان كبيره است.

انسان نااميد، اميدي به آينده ندارد. همه‌چيز را تمام‌شده می‌بيند. چنين می‌پندارد كه رحمت خدا شامل حال او نخواهد شد و درِ توبه به روی او بسته است.‌ اين حالت خطرناكی است، احساسی شيطانی است. تا وقتی انسان زنده است، خوف و رجا را باهم دارد. خوف و رجا دو عامل‌اند كه بايد هميشه در وجود انسان باقی بمانند. انسان نااميد از رحمت خدا گنهكار است.

سخن امام موسی صدر
کتاب گام به گام با امام، جلد 11


🆔 @imammoussasadr