‍ 🔰 «ماجرای طبل توخالی»
قسمت 1️⃣ از 2️⃣

✍🏻 علیرضا مصلی‌نژاد، ۱۴۰۰ کامپیوتر

🔸 سه روز قبل دونالد ترامپ رئیس‌جمهور آمریکا بار دیگر حماس را به «برپاکردن جهنم» تهدید کرد؛ او در یک توییت حماس را بین آزادکردن فوری تمام اسرایی که در اختیار دارد یا بازگشت به جنگ کامل مخیر کرد: «همین حالا گروگان‌ها را آزاد کنید، یا بهایش را با جهنم خواهید پرداخت!» به این بهانه می‌خواهیم به آنچه به نظر می‌آید راهبرد محوری ترامپ از آغاز دولت جدید آمریکا تا به امروز بوده بپردازیم.

🔹 اگر کنش‌های دونالد ترامپ در حوزهٔ سیاست خارجه را از پیش از ورود به کاخ سفید تا امروز بررسی کنیم، با چند واقعهٔ اصلی مواجه می‌شویم. از زمانی که جنگ غزه شعله‌ور بود و تهدید کرد اگر قبل از آمدن من آتش‌بس نشود در خاورمیانه جهنم به پا می‌کنم، تا اعلام تصمیم برای الحاق کانادا و گرینلند و کانال پاناما به ایالات متحده، تا کوچ‌دادن مردم از نوار غزه و نهایتا شوی تلویزیونی اخیر در ملاقات با زلنسکی. در تمام این وقایع وجه مشترکی وجود دارد و آن تلاش برای به‌دست‌آوردن امتیازات بزرگ بر مبنای «تهدید» است.

🔸 در راستای این راهبرد ترامپ تلاش کرده تهدیدات خودش را تا جای ممکن معتبر نشان دهد. حتی یکی از جدی‌ترین سناریوها برای چرایی فشار ترامپ بر نتانیاهو برای پایان جنگ غزه، اعتبارسازی رئیس‌جمهور جدید برای تهدیدات خودش بود؛ زیرا در عمل آنچه پای میز توافق آتش‌بس پذیرفته شد پیشنهاد مقاومت بود و امتیازدهی خاصی از سوی حماس نسبت به آنچه در ماه‌های پیشین مطرح کرده بود مشاهده نشد، بلکه عقب‌نشینی در واقع از سوی نتانیاهو صورت گرفت. بر مبنای آنچه رخ داد می‌توان گفت حتی تهدید ترامپ به «برپاکردن جهنم در خاورمیانه» نیز در آن مقطع نه تهدید حماس، بلکه تهدید خود نتانیاهو بود.

🔹 سؤالی که پیش می‌آید این است که چرا ترامپ باید چنین توافقی را به اسرائیل تحمیل می‌کرد؟ پاسخ آن در همین راهبرد است؛ ترامپ می‌خواست تصویری از خودش ایجاد کند که تهدید من می‌تواند حتی جنگی را که ۱۵ ماه هیچ‌کس نتوانسته به پایان برساند، خاتمه دهد. او تلاش کرد (و می‌کند) هیبتی که از این قبیل اتفاقات به دست می‌آورد را در دیگر اهداف بلندپروازانه‌اش نقد کند. اما شنبهٔ ۳ هفته قبل (۲۷ بهمن) تهدید ترامپ به ضررش تمام شد...
ادامه دارد...

🇮🇷 @Enqelabsq | میدان انقلاب