بخش اول لایحه بودجه به تایید شورای نگهبان رسید و علی‌رغم تلاش‌ها و مخالفتها و اعتراضات، جز مصوبه‌ ضدمعیشتی، چیزی برای معلولان نداشت. مثل سال‌های گذشته.

مونده بخش دوم لایحه بودجه که فقط ارقام بودجه مشخص خواهد شد. حتی با احتساب افزایش پنجاه، شصت درصدی بودجه بهزیستی و افزایش ۱۰۰ درصدی بودجه قانون، در خوشبینانه‌ترین حالت ممکن، میزان کمک هزینه معیشتی مقداری افزایش خواهد داشت. یعنی افزایش کمک هرینه معیشتی در مقایسه با تورم، مبلغ معنادار و قابل توجهی نخواهد بود. از طرفی، تعدادی از افراد پشت‌نوبتی‌ مستمری، معیشتی، حق پرستاری و لوازم بهداشتی به چرخه حمایتی اضافه خواهند شد. و البته نه همه پشت‌نوبتی‌ها

با توجه به شرایطی که همه در جریانیم یا باید تجمعات رو با هزاران نفر ادامه داد یا باید تسلیم شرایط شد.

تسلیم شدن بر خلاف ادامه مبارزه، راحت‌ترین و بی‌چالش‌ترین کار دنیاست و اما برگزاری تجمعات هزاران نفری...

چند روز پیش یک انجمن تهرانی مراسمی در سالنی برگزار کرده بود و صدها معلول با خانواده‌هاشون در این مراسم شرکت کرده بودند. وسط زمستون و همین هوا و ... اما برای ثبت‌نام تجمع مابه‌التفاوت حق پرستاری تعداد به ۱۵ نفر هم نرسید. در تجمعات قبلی هم به لطف همت ناشنوایان صدها نفر شدیم. خب در چنین شرایطی چیکار باید بکنیم؟

بعد از هشت سال و نیم فعالیت شبانه‌روزی و محتواهایی که در هیچ کانال و گروه دیگه‌ای پیدا نمی‌شه، تعداد فالوئرهای کانال شده آنقد، که تازه بیشتر از دو سوم فالوئرها هم مطالب رو نمی‌خونند. وضعیت لایک‌ها و کامنت‌ها و استوری‌های اینستاگرام هم که دیگه قابل گفتنن نیست...

چه‌‌کار بیشتری می‌شه کرد وقتی صاحبان حق آنقدر بی‌تفاوتند  و منتظرند دیگران تو زحمت بیوفتند و خودشون فقط تماشگر باشند؟

⚖@dscampaign