به بهانه اظهارنظر کارشناسی مرکز پژوهش‌ها درخصوص «مرجع تأسیس و صدور مجوز شبکه‌های مردم نهاد تحت پوشش سازمان بهزیستی»
شبکه‌های ملی معلولان به تنهایی یه روضه خیلی مفصله که نمی‌دونیم چه‌جوری و با چه زبونی و ریتمی بخونیمش که گریه حضار بند نیاد!
اجمالا؛
بهمن ۹۷، بهزیستی به ریاست قبادی دانا و معاونت نحوی‌نژاد، سیرک انتخابات شبکه‌ها رو با بازی‌گردانی عاروان و محمودنژاد راه انداخت. چندبار نامه نوشتیم و اعتراض کردیم اما میخ «قانون»، «منطق» و «اخلاق» در مغزهای زنگ‌زده منفعت‌طلب نرفت که نرفت. با رو شدن بازی بهزیستی، آدم حسابیا از شبکه‌ها لفت دادند. در نهایت شبکه‌هایی تشکیل شد -که غیر از اسمی که تریلی نمی‌کشدشون- عملکردی ندارند. البته که هر چقدر بی‌عملکردترند جایگاه بالاتری هم در مجالس دارند این اتفاق هنوز برای تشکل‌های «بیماران اعصاب و روان» و «ذهنی» نیوفتاده و این دو گروه شبکه ندارند و هیچ نماینده‌ای هم در کمیته مناسب‌سازی و نظارت بر اجرای قانون ندارند!
این افراد با علم بر یک ابرکار غلط که سرنوشت معلولان و خانواده‌شون رو تحت تاثیر قرار می‌ده، چرا اصرار بر این ابرغلط داشتند و دارند؟ نشستن روی صندلی‌ای که حتی حق رای هم ندارند و نهایتا نقش سیاهی‌لشگر و سالن پرکن دارند، چه فضیلتی و امتیازی داره؟ چرا این افراد همچنان بر صندلی‌هاشون چسبیدند و نمی‌ذارند جوونترها بشینند روی اون صندلی‌ها شاید عملکردی داشته باشن.
زخم کاری‌ای که افراد جایگاه‌طلب بر پیکره نحیف معلولان زدند و می‌زنند نه خوب شدنیه نه فراموش شدنی و نه بخشیدنی!
ای کاش گرفتاری معلولان فقط بی‌توجهی حکومت بود، ای کاش.
نتیجه‌گیری اخلاقی؛ هیچ وقت سرنوشت انسان‌ها رو فدای منافع شخصی خودمون نکنیم
📝مطالب مرتبط
🔗برگزاری انتخابات
https://t.me/dscampaign/5604
🔗اعتراض اول و دوم کمپین
https://t.me/dscampaign/5681
https://t.me/dscampaign/5718
🔗پیگیری از نظم‌ده مدیرکل وقت بازرسی بهزیستی
https://t.me/dscampaign/6602
🔗یک نقد و پرسشی که به‌جای بهزیستی، مرکز پژوهش‌ها جواب داده
https://t.me/dscampaign/6630
⚖️@dscampaign
شبکه‌های ملی معلولان به تنهایی یه روضه خیلی مفصله که نمی‌دونیم چه‌جوری و با چه زبونی و ریتمی بخونیمش که گریه حضار بند نیاد!
اجمالا؛
بهمن ۹۷، بهزیستی به ریاست قبادی دانا و معاونت نحوی‌نژاد، سیرک انتخابات شبکه‌ها رو با بازی‌گردانی عاروان و محمودنژاد راه انداخت. چندبار نامه نوشتیم و اعتراض کردیم اما میخ «قانون»، «منطق» و «اخلاق» در مغزهای زنگ‌زده منفعت‌طلب نرفت که نرفت. با رو شدن بازی بهزیستی، آدم حسابیا از شبکه‌ها لفت دادند. در نهایت شبکه‌هایی تشکیل شد -که غیر از اسمی که تریلی نمی‌کشدشون- عملکردی ندارند. البته که هر چقدر بی‌عملکردترند جایگاه بالاتری هم در مجالس دارند این اتفاق هنوز برای تشکل‌های «بیماران اعصاب و روان» و «ذهنی» نیوفتاده و این دو گروه شبکه ندارند و هیچ نماینده‌ای هم در کمیته مناسب‌سازی و نظارت بر اجرای قانون ندارند!
این افراد با علم بر یک ابرکار غلط که سرنوشت معلولان و خانواده‌شون رو تحت تاثیر قرار می‌ده، چرا اصرار بر این ابرغلط داشتند و دارند؟ نشستن روی صندلی‌ای که حتی حق رای هم ندارند و نهایتا نقش سیاهی‌لشگر و سالن پرکن دارند، چه فضیلتی و امتیازی داره؟ چرا این افراد همچنان بر صندلی‌هاشون چسبیدند و نمی‌ذارند جوونترها بشینند روی اون صندلی‌ها شاید عملکردی داشته باشن.
زخم کاری‌ای که افراد جایگاه‌طلب بر پیکره نحیف معلولان زدند و می‌زنند نه خوب شدنیه نه فراموش شدنی و نه بخشیدنی!
ای کاش گرفتاری معلولان فقط بی‌توجهی حکومت بود، ای کاش.
نتیجه‌گیری اخلاقی؛ هیچ وقت سرنوشت انسان‌ها رو فدای منافع شخصی خودمون نکنیم
📝مطالب مرتبط
🔗برگزاری انتخابات
https://t.me/dscampaign/5604
🔗اعتراض اول و دوم کمپین
https://t.me/dscampaign/5681
https://t.me/dscampaign/5718
🔗پیگیری از نظم‌ده مدیرکل وقت بازرسی بهزیستی
https://t.me/dscampaign/6602
🔗یک نقد و پرسشی که به‌جای بهزیستی، مرکز پژوهش‌ها جواب داده
https://t.me/dscampaign/6630
⚖️@dscampaign