مغز ما صرفاً یک ماشین پیش‌بینی‌کننده‌ی همیشه فعال است که با دریافت مداوم داده‌ها از داخل و خارج بدن، در کنار دریافت دائم انرژی، به‌طور لحظه‌ای با دریافت سیگنال، پیش‌بینی تولید می‌کند و با دریافت فیدبک مدل پیش‌بینی خود را از جهان اطراف به‌روزرسانی می‌کند.

در واقع مغز یک شبکه عصبی فعال است (به واسطه‌ی دریافت دائم انرژی و سیگنال‌های داخلی) که حتی اگر سیگنال خارجی هم دریافت نکند دائم در حال به‌روزرسانی مدل پیش‌بینی خود است.

✔️یکی از مثال‌های جالب برای درک بهتر عملکرد مغز به‌عنوان یک ماشین صرفاً پیشبینی‌کننده، رفع ظاهراً آنی تشنگی پس از نوشیدن اولین جرعه‌ی آب است؛ در حالی که از نظر فیزیولوژیک، بازگشت تعادل آب بدن روندی زمان‌بر (حدود ۱۵ تا ۳۰ دقیقه) است.

قطعاً بارها این موضوع رو تجربه کردین یعنی در واقع هر بار که آب می‌نوشید، مغز با دریافت سیگنال‌های خنکی و رطوبت از دهان و حلق و با اتکا به خاطرات موفق قبلی از نوشیدن آب به‌صورت یک پیش‌بینی مدارهای مربوط به رفع تشنگی را فعال می‌کند.

❓ چرا؟ چون در طول زمان، مدل پیش‌بینی مغز یاد گرفته است (پارامترهای آن وزن‌دهی شده) که بعد از دریافت این سیگنال‌ها از دهان و حلق، حتماً به‌شکل فیزیولوژیک هم مشکل نیاز به آب حل می‌شود.

⭐️در واقع ما (فکر می‌کنیم که ما هستیم) چیزی جز خروجی پیشبنی‌های یک مدل پردازشی نیستیم که اتفاقاً خیلی هم سریع نیست و البته بسیار کم مصرف است (مغز خودخواه).

و اما یک سؤال!
ما چه چیزی بیشتر از یک مدل عصبی پیشرفته و بهینه در مصرف انرژی و متصل به‌کل داده‌های موجود در اینترنت می‌توانیم باشیم؟

سروش سارابی
‎⭐️جامِ‌جمشید
@daneshagahi_coj
——-
@daneshagahi