باید جلویِ شوخی‌هایِ بیجا و پر از تَمَسخٌرِ دیگران، دخالت هایِ بی مورد و اظهارِ نظرهایِ ناحق، رفتارایٍ توهین آمیزٌ نامهربونِ آدمایِ اَطرافِت وایستی. همون وقتی که راننده تاکسی بقیه‌یِ پولِتو نمیده چون فکر میکنه اونجا غریبی، همون وقتی که از علایق و احساساتِت حرف میزنی و یه سِریا به حرفایِ جِدیت میخندن، همون وقتی که میدونی فلانی داره دروغ میگه درحالی که حقیقت چیز دیگه اییه!
یِه‌جایی باید دَست بَرداری از باجنبگیِ بیش از حدِت، از این‌که هرکی هرچی خواست بگه، دلِش از هرجا پٌر بود سرِ تو خالی کنه و این وسط تو مثلِ همیشه دلِ شکستَتٌ پشتِ نقابِ خنده پنهون کنی و روحِت بشه کیسه بوکسِ خَشم و انتقادها و رفتارهایِ اذیت کننده‌ی دیگران، که هرچی تو سکوت می‌کنی اونا با قدرتِ بیشتری مٌشت و لَگد حوالَت میکنن.
نمیگم مهربون نباش و نَبَخش و نَگذر، نه... مهربون باش، اما نَذار مهربونیت بعضیارو اونقدر بد عادت کنه که فکر کنن با همه میتونن هرجور دوست دارن رفتار کنن، به خودت حق بِده گاهی ناراحت بشی و ناراحتیت رو نشون بده. یه‌جایی دست از کیسه بوکس بودن بردار، هم بخاطر خودت، هم بخاطر دیگران...


@bedandid