۵/۵☆
حقیقت غریبتر از افسانه است.
طی بیست روز گذشته به معنای واقعی کلمه با این کتاب زندگی کردم. با یک آزمون و خطا متوجه شدم اگر لابلای سایر کتابها در زمینههای دیگه ادبیات داستانی رو بگنجونم، لذت بیشتری میبرم تا اینکه کل سال رو با داستانها بگذرونم؛ if you know, you know :))
آلنپو برای تعریف شکل دقیق و نوینی از داستان کوتاه در دوره و زمانه خودش تلاش کرد. حتی یک جُستار به اسم The philosophy of composition داره که تعاریف خودش رو در مورد داستان کوتاه و ساختارش ارائه میده.
هریک از داستانهای این کتاب تم خاص خودشون رو دارن، پلیسی، فانتزی جنایی، دلهرهآور و ... برخی کوتاه و برخی نسبتا بلند هستن. خیلی از فیلمها و داستانهایی این چنین با عنوان دلهره آور در ذهن مخاطب تصور و برداشت غلطی ایجاد میکنن. منظور از دلهره آور بودن، ایجاد ترس فیزیکی نیست بلکه ایجاد فضایی است که در عین ملموس بودن و واقعی بودن، غیرعادیه و باعث ایجاد ترس درونی در مخاطب میشه. با درنظر گرفتن این نکته که داستانها مربوط به بیش از دویست سال پیش هستن، شما با توجه به روحیه و شخصیت خودتون میتونید ازشون خیلی بترسید یا با لبخند به اتمام برسونیدشون که برای من دومین حالت بود.
آلن پو در محو کردن ِمرز بین حقیقت و افسانه، و توصیف موقعیتها و احساسات نابغهست؛ بهجای اینکه صرفا کُلیتی از یک حس در یک موقعیت رو بیان کنه، به قلبِ اون رسوخ میکنه و فضا رو بهشکلی روایت میکنه که اگر با تمرکز کامل بخونیدش احساس میکنید همونجا هستید؛ دارید توی دریا غرق میشید، کنار شومینه راز یک دزد دریایی یا یک وزیر خبیث رو کشف میکنید، کنار تخت پادشاه و شهرزاد (هزار و یک شب) نشستید، فروریختن یک خانه رو تماشا کرده و با افراد مجنون داخل یک تیمارستان شام میخورید!
شخصا پس از خوندن ِهرداستان، آنالیزش رو در منابع انگلیسی زبان سرچ میکردم و داخل کتاب خلاصهای ازش مینوشتم. پیشنهاد میکنم برای لذت بردن و درکِ بهتر این کار رو انجام بدید؛ بالاخره نگاه به یک داستان از جنبههای دیگه، وسعت دیدتون رو گسترش میده.
و درنهایت، یک پلیلیست پیدا کردم در اسپاتیفای که بعضی اوقات حین خوندن داستانها پلی میکردمش و پیشنهاد میکنم گوش دادن بهش رو:
https://open.spotify.com/playlist/1HnT0HA1ZACW5WQN1zAH3T?si=81b97d9785c84b0a 🧛🏻♂️🪄
حقیقت غریبتر از افسانه است.
طی بیست روز گذشته به معنای واقعی کلمه با این کتاب زندگی کردم. با یک آزمون و خطا متوجه شدم اگر لابلای سایر کتابها در زمینههای دیگه ادبیات داستانی رو بگنجونم، لذت بیشتری میبرم تا اینکه کل سال رو با داستانها بگذرونم؛ if you know, you know :))
آلنپو برای تعریف شکل دقیق و نوینی از داستان کوتاه در دوره و زمانه خودش تلاش کرد. حتی یک جُستار به اسم The philosophy of composition داره که تعاریف خودش رو در مورد داستان کوتاه و ساختارش ارائه میده.
هریک از داستانهای این کتاب تم خاص خودشون رو دارن، پلیسی، فانتزی جنایی، دلهرهآور و ... برخی کوتاه و برخی نسبتا بلند هستن. خیلی از فیلمها و داستانهایی این چنین با عنوان دلهره آور در ذهن مخاطب تصور و برداشت غلطی ایجاد میکنن. منظور از دلهره آور بودن، ایجاد ترس فیزیکی نیست بلکه ایجاد فضایی است که در عین ملموس بودن و واقعی بودن، غیرعادیه و باعث ایجاد ترس درونی در مخاطب میشه. با درنظر گرفتن این نکته که داستانها مربوط به بیش از دویست سال پیش هستن، شما با توجه به روحیه و شخصیت خودتون میتونید ازشون خیلی بترسید یا با لبخند به اتمام برسونیدشون که برای من دومین حالت بود.
آلن پو در محو کردن ِمرز بین حقیقت و افسانه، و توصیف موقعیتها و احساسات نابغهست؛ بهجای اینکه صرفا کُلیتی از یک حس در یک موقعیت رو بیان کنه، به قلبِ اون رسوخ میکنه و فضا رو بهشکلی روایت میکنه که اگر با تمرکز کامل بخونیدش احساس میکنید همونجا هستید؛ دارید توی دریا غرق میشید، کنار شومینه راز یک دزد دریایی یا یک وزیر خبیث رو کشف میکنید، کنار تخت پادشاه و شهرزاد (هزار و یک شب) نشستید، فروریختن یک خانه رو تماشا کرده و با افراد مجنون داخل یک تیمارستان شام میخورید!
شخصا پس از خوندن ِهرداستان، آنالیزش رو در منابع انگلیسی زبان سرچ میکردم و داخل کتاب خلاصهای ازش مینوشتم. پیشنهاد میکنم برای لذت بردن و درکِ بهتر این کار رو انجام بدید؛ بالاخره نگاه به یک داستان از جنبههای دیگه، وسعت دیدتون رو گسترش میده.
و درنهایت، یک پلیلیست پیدا کردم در اسپاتیفای که بعضی اوقات حین خوندن داستانها پلی میکردمش و پیشنهاد میکنم گوش دادن بهش رو:
https://open.spotify.com/playlist/1HnT0HA1ZACW5WQN1zAH3T?si=81b97d9785c84b0a 🧛🏻♂️🪄