درباره ی فوتبال و یک پیشنهاد به هواداران "#خیبر"
-------------------------------------------
روزی مرحوم "حمید رضا صدر "گفته بود:وقتی از فوتبال حرف می زنیم از زندگی می گوییم..شادی ها،اشک ها،فراموشی ها،شکایت ها..همه به ما می گویند که فوتبال بازتابی از زندگی ست..سرشار از مبارزه برای ماندن،برای ادامه دادن..
فوتبال هم مانند زندگی عمری دارد..نود دقیقه است و گاه با کمک نفس به صدو بیست دقیقه می رسد..اما تمام می شود..مثل زندگی..در فوتبال فاصله ی شکست تا پیروزی..امید تا ناامیدی به سر سوزنی بند است..
و "استادیوم" جایی ست که فاصله ی میانِ انسان ها برداشته می شود..نود دقیقه همدلی،نود دقیقه یکی بودن و برای یک هدف فریاد کشیدن..استادیومِ فوتبال از معدود مکان هایی ست که در آن فاصله ی طبقاتی کمرنگ و کمرنگ تر می شود..زشتی ها و زیبایی ها رنگ می بازند..دارا و ندار شانه ی به شانه ی هم بی هیج تبختری می نشینند..همه ی این خط کشی ها با پاک کن جادویی فوتبال از پیشانی انسان پاک می شود.فوتبال انسان را از فردیت خارج می کند..و جمعیت می سازد..
گاهی انتقامِ تمام تحقیرها..و شکست های تاریخی اش را در میدان فوتبال می گیرد.گلِ "مارادونا" به "انگلیس" بعد از ماجرایِ "فالکلند" چیزی به جز انتقام دست خدا بود؟
و فوتبال یعنی همین..یعنی زندگی..که تلفیقِ خوبی ها و بدی هایش منجر به زیبایش شده..و خواستنی..فوتبال ..یعنی اشتیاق،یعنی اینکه حتا وقتی شکست می خوری،میدانی که میتوانی دوباره بلند شوی،دوباره بجنگی،و دوباره پیروز شوی،فوتبال یک مدرسه است..جایی که باید یاد بگیریم..بهتر باشیم..قوی تر شویم..و مسئولیت پذیر باشیم..
اما فوتبال تنها درون زمین جریان ندارد،آنچه فوتبال را زیبا می کند..فقط پاس هایِ دقیق و گل های تماشایی نیست..بلکه فرهنگی ست که در اطراف آن شکل می گیرد..فرهنگی که در آن هواداران نه تنها تیمشان را حمایت می کنند بلکه به محیط شان،به شهرشان،و به ارزش هایی که فوتبال در دل خود دارد احترام می گذارند..
فوتبال فقط یک #مسابقه نیست،یک سبکِ زندگی ست..بنابراین ما هوادران پاکیزه نگه داشتن استادیوم را باید وظیفه ی خودمان بدانیم..نه از سر اجبار ،بلکه چون می دانیم "#استادیوم" خانه ی ماست..چرا که باید بدانیم..هواداری فقط فریاد زدن نیست،بلکه مسئولیت هم دارد..وقتی سوت پایان بازی به صدا درآمد، تعدادی از هوادران جوان در استادیوم بمانیم..با پیراهن #خیبر،تا از تماشاگر ساده بودنِ #فوتبال، تبدیل به بخشی از پیکر باشگاه شویم..بخشی از هویت یک سرزمین،بخشی از #فرهنگ جهان لری..و صندلی ها و سکوهای #استادیوم را تمیز نگه داریم و زمین و استادیوم فوتبالی که به خانه ی آرزوهایمان مبدل شده را مرتب و پاکیزه بداریم..می توان این مسئولیت را با سازو کاری به دانش آموزان مدارس سپرد..تا گوشزد کنند که #فوتبال فقط برد و باخت نیست..بلکه بخشی از زندگی ست که باید از آن مراقبت کرد..و آین آغاز یک تغییر خواهد بود..
این کار حس تعلق به سرزمین را در نسل ها تقویت خواهد کرد،،
حال سوال اینجاست..که آیا ما می توانیم این گام را برداریم..آیا #هوادران خیبر از چنین حرکت هایی حمایت خواهند کرد..؟
بیاییم این #ایده را در #خانواده ها ،در جمع #دوستان مطرح کنیم..درباره اش حرف بزنیم..و آن را به یک مطالبه ی عمومی تبدیل کنیم..شاید همین حرکتِ ساده جرقه ای باشد برای ایده های بزرگتر..
---------------------------------------------
لطفن برای فرهنگِ #جهان لری به باز نشر این متن کمک کنید..
آرش صبا
#فوتبال
#خیبرِ لرتباران
https://t.me/chaykhanehLALI
-------------------------------------------
روزی مرحوم "حمید رضا صدر "گفته بود:وقتی از فوتبال حرف می زنیم از زندگی می گوییم..شادی ها،اشک ها،فراموشی ها،شکایت ها..همه به ما می گویند که فوتبال بازتابی از زندگی ست..سرشار از مبارزه برای ماندن،برای ادامه دادن..
فوتبال هم مانند زندگی عمری دارد..نود دقیقه است و گاه با کمک نفس به صدو بیست دقیقه می رسد..اما تمام می شود..مثل زندگی..در فوتبال فاصله ی شکست تا پیروزی..امید تا ناامیدی به سر سوزنی بند است..
و "استادیوم" جایی ست که فاصله ی میانِ انسان ها برداشته می شود..نود دقیقه همدلی،نود دقیقه یکی بودن و برای یک هدف فریاد کشیدن..استادیومِ فوتبال از معدود مکان هایی ست که در آن فاصله ی طبقاتی کمرنگ و کمرنگ تر می شود..زشتی ها و زیبایی ها رنگ می بازند..دارا و ندار شانه ی به شانه ی هم بی هیج تبختری می نشینند..همه ی این خط کشی ها با پاک کن جادویی فوتبال از پیشانی انسان پاک می شود.فوتبال انسان را از فردیت خارج می کند..و جمعیت می سازد..
گاهی انتقامِ تمام تحقیرها..و شکست های تاریخی اش را در میدان فوتبال می گیرد.گلِ "مارادونا" به "انگلیس" بعد از ماجرایِ "فالکلند" چیزی به جز انتقام دست خدا بود؟
و فوتبال یعنی همین..یعنی زندگی..که تلفیقِ خوبی ها و بدی هایش منجر به زیبایش شده..و خواستنی..فوتبال ..یعنی اشتیاق،یعنی اینکه حتا وقتی شکست می خوری،میدانی که میتوانی دوباره بلند شوی،دوباره بجنگی،و دوباره پیروز شوی،فوتبال یک مدرسه است..جایی که باید یاد بگیریم..بهتر باشیم..قوی تر شویم..و مسئولیت پذیر باشیم..
اما فوتبال تنها درون زمین جریان ندارد،آنچه فوتبال را زیبا می کند..فقط پاس هایِ دقیق و گل های تماشایی نیست..بلکه فرهنگی ست که در اطراف آن شکل می گیرد..فرهنگی که در آن هواداران نه تنها تیمشان را حمایت می کنند بلکه به محیط شان،به شهرشان،و به ارزش هایی که فوتبال در دل خود دارد احترام می گذارند..
فوتبال فقط یک #مسابقه نیست،یک سبکِ زندگی ست..بنابراین ما هوادران پاکیزه نگه داشتن استادیوم را باید وظیفه ی خودمان بدانیم..نه از سر اجبار ،بلکه چون می دانیم "#استادیوم" خانه ی ماست..چرا که باید بدانیم..هواداری فقط فریاد زدن نیست،بلکه مسئولیت هم دارد..وقتی سوت پایان بازی به صدا درآمد، تعدادی از هوادران جوان در استادیوم بمانیم..با پیراهن #خیبر،تا از تماشاگر ساده بودنِ #فوتبال، تبدیل به بخشی از پیکر باشگاه شویم..بخشی از هویت یک سرزمین،بخشی از #فرهنگ جهان لری..و صندلی ها و سکوهای #استادیوم را تمیز نگه داریم و زمین و استادیوم فوتبالی که به خانه ی آرزوهایمان مبدل شده را مرتب و پاکیزه بداریم..می توان این مسئولیت را با سازو کاری به دانش آموزان مدارس سپرد..تا گوشزد کنند که #فوتبال فقط برد و باخت نیست..بلکه بخشی از زندگی ست که باید از آن مراقبت کرد..و آین آغاز یک تغییر خواهد بود..
این کار حس تعلق به سرزمین را در نسل ها تقویت خواهد کرد،،
حال سوال اینجاست..که آیا ما می توانیم این گام را برداریم..آیا #هوادران خیبر از چنین حرکت هایی حمایت خواهند کرد..؟
بیاییم این #ایده را در #خانواده ها ،در جمع #دوستان مطرح کنیم..درباره اش حرف بزنیم..و آن را به یک مطالبه ی عمومی تبدیل کنیم..شاید همین حرکتِ ساده جرقه ای باشد برای ایده های بزرگتر..
---------------------------------------------
لطفن برای فرهنگِ #جهان لری به باز نشر این متن کمک کنید..
آرش صبا
#فوتبال
#خیبرِ لرتباران
https://t.me/chaykhanehLALI