هوش مصنوعی می‌گه که اینطوری می‌تونی به عنوان یک دختر نوجوان تشخیص بدی که ایا لوس هستی یا نه و اگر هستی شروع کنی به اصلاح خودت:
۱. واکنش به “نه” شنیدن
• اگه وقتی چیزی که می‌خواد رو بهش نمی‌دن، قهر می‌کنه، اخم می‌کنه، یا سعی می‌کنه با ناز و ادا دوباره به هدفش برسه.
• اگه وقتی خانوادش بهش اجازه کاری رو نمی‌دن، به‌جای صحبت منطقی، شروع می‌کنه به لوس‌بازی، بغض الکی یا حتی گریه‌های غیرواقعی.
۲. چقدر به کمک دیگران نیاز داره؟
• اگه کارهای ساده مثل ثبت‌نام کلاس، رفتن به دکتر، یا حتی گرفتن تاکسی رو نمی‌تونه تنهایی انجام بده و همیشه انتظار داره خانواده یا دوستاش کمکش کنن.
• اگه همیشه از بقیه می‌خواد که به‌جای اون تصمیم بگیرن (مثلاً چی بپوشه، کجا بره، چطوری برنامه‌ریزی کنه).
۳. نحوه برخورد با مشکلات و سختی‌ها
• اگه توی موقعیت‌های سخت زود به هم می‌ریزه و به‌جای اینکه دنبال راه‌حل بگرده، سریع شروع می‌کنه به گله و شکایت از شرایط.
• اگه به‌جای اینکه با چالش‌های جدید روبه‌رو بشه، سعی می‌کنه اون‌ها رو دور بزنه یا از بقیه بخواد براش حلش کنن.
۴. نیاز به توجه و مرکزیت در جمع
• اگه وقتی توی جمع هست، مدام می‌خواد که بقیه بهش توجه کنن و وقتی توجه کم بشه، یا خودش رو ناراحت نشون می‌ده یا با کارهای عجیب دوباره سعی می‌کنه توجه جلب کنه.
• اگه وقتی دوستاش درباره مشکلات یا دستاوردهای خودشون حرف می‌زنن، سریع بحث رو می‌چرخونه سمت خودش که دوباره توی مرکز باشه.
۵. انتظارات غیرواقع‌بینانه از بقیه
• اگه انتظار داره که همیشه دوستاش و خانوادش طبق میل اون رفتار کنن، مثلاً وقتی حالش بده، بقیه باید حتماً بهش پیام بدن و دلداریش بدن، ولی خودش برای بقیه این کارو نمی‌کنه.
• اگه فکر می‌کنه که باید خاص‌تر از بقیه باهاش رفتار بشه، مثلاً توی مدرسه انتظار داره معلم بیشتر بهش توجه کنه یا دوستاش همیشه در اولویت قرارش بدن.
۶. واکنش به انتقاد
• اگه وقتی کسی ازش انتقاد می‌کنه، به‌جای فکر کردن به اون حرف، سریع ناراحت می‌شه یا بهونه میاره که چرا اون حرف ناعادلانه بوده.
• اگه معمولاً انتقاد رو شخصی می‌گیره و به جای اصلاح رفتار، سعی می‌کنه خودش رو قربانی نشون بده.
۷. چقدر مسئولیت‌پذیره؟
• اگه وظایف ساده مثل تمیز کردن اتاقش، انجام تکالیف، یا حتی کارهای شخصی خودش رو پشت گوش می‌اندازه و توقع داره بقیه بهش یادآوری کنن یا کمکش کنن.
• اگه وقتی خرابکاری می‌کنه (مثلاً بحثی راه می‌اندازه یا کاری رو اشتباه انجام می‌ده)، مسئولیتش رو قبول نمی‌کنه و سریع دنبال مقصر می‌گرده.
۸. چقدر ناز و ادا توی رفتارهاش هست؟
• اگه توی حرف زدن یا رفتارهاش همیشه سعی می‌کنه یه جورایی کودکانه و ناز باشه تا بقیه بهش توجه کنن.
• اگه بیش از حد از جملات مثل “وای من نمی‌تونم!”، “من بلد نیستم!”، “یکی بیاد کمکم کنه!” استفاده می‌کنه، حتی توی موقعیت‌هایی که خودش می‌تونه انجام بده.
اگه کسی چند تا از این موارد رو توی خودش ببینه، ممکنه نشونه‌ای از لوس بودن باشه. البته لوس بودن همیشه چیز بدی نیست، اما اگه باعث بشه که دیگران اذیت بشن یا فرد نتونه مستقل و قوی رفتار کنه، بهتره روی رفتارش کار کنه تا تعادل پیدا کنه.
۱. واکنش به “نه” شنیدن
• اگه وقتی چیزی که می‌خواد رو بهش نمی‌دن، قهر می‌کنه، اخم می‌کنه، یا سعی می‌کنه با ناز و ادا دوباره به هدفش برسه.
• اگه وقتی خانوادش بهش اجازه کاری رو نمی‌دن، به‌جای صحبت منطقی، شروع می‌کنه به لوس‌بازی، بغض الکی یا حتی گریه‌های غیرواقعی.
۲. چقدر به کمک دیگران نیاز داره؟
• اگه کارهای ساده مثل ثبت‌نام کلاس، رفتن به دکتر، یا حتی گرفتن تاکسی رو نمی‌تونه تنهایی انجام بده و همیشه انتظار داره خانواده یا دوستاش کمکش کنن.
• اگه همیشه از بقیه می‌خواد که به‌جای اون تصمیم بگیرن (مثلاً چی بپوشه، کجا بره، چطوری برنامه‌ریزی کنه).
۳. نحوه برخورد با مشکلات و سختی‌ها
• اگه توی موقعیت‌های سخت زود به هم می‌ریزه و به‌جای اینکه دنبال راه‌حل بگرده، سریع شروع می‌کنه به گله و شکایت از شرایط.
• اگه به‌جای اینکه با چالش‌های جدید روبه‌رو بشه، سعی می‌کنه اون‌ها رو دور بزنه یا از بقیه بخواد براش حلش کنن.
۴. نیاز به توجه و مرکزیت در جمع
• اگه وقتی توی جمع هست، مدام می‌خواد که بقیه بهش توجه کنن و وقتی توجه کم بشه، یا خودش رو ناراحت نشون می‌ده یا با کارهای عجیب دوباره سعی می‌کنه توجه جلب کنه.
• اگه وقتی دوستاش درباره مشکلات یا دستاوردهای خودشون حرف می‌زنن، سریع بحث رو می‌چرخونه سمت خودش که دوباره توی مرکز باشه.
۵. انتظارات غیرواقع‌بینانه از بقیه
• اگه انتظار داره که همیشه دوستاش و خانوادش طبق میل اون رفتار کنن، مثلاً وقتی حالش بده، بقیه باید حتماً بهش پیام بدن و دلداریش بدن، ولی خودش برای بقیه این کارو نمی‌کنه.
• اگه فکر می‌کنه که باید خاص‌تر از بقیه باهاش رفتار بشه، مثلاً توی مدرسه انتظار داره معلم بیشتر بهش توجه کنه یا دوستاش همیشه در اولویت قرارش بدن.
۶. واکنش به انتقاد
• اگه وقتی کسی ازش انتقاد می‌کنه، به‌جای فکر کردن به اون حرف، سریع ناراحت می‌شه یا بهونه میاره که چرا اون حرف ناعادلانه بوده.
• اگه معمولاً انتقاد رو شخصی می‌گیره و به جای اصلاح رفتار، سعی می‌کنه خودش رو قربانی نشون بده.
۷. چقدر مسئولیت‌پذیره؟
• اگه وظایف ساده مثل تمیز کردن اتاقش، انجام تکالیف، یا حتی کارهای شخصی خودش رو پشت گوش می‌اندازه و توقع داره بقیه بهش یادآوری کنن یا کمکش کنن.
• اگه وقتی خرابکاری می‌کنه (مثلاً بحثی راه می‌اندازه یا کاری رو اشتباه انجام می‌ده)، مسئولیتش رو قبول نمی‌کنه و سریع دنبال مقصر می‌گرده.
۸. چقدر ناز و ادا توی رفتارهاش هست؟
• اگه توی حرف زدن یا رفتارهاش همیشه سعی می‌کنه یه جورایی کودکانه و ناز باشه تا بقیه بهش توجه کنن.
• اگه بیش از حد از جملات مثل “وای من نمی‌تونم!”، “من بلد نیستم!”، “یکی بیاد کمکم کنه!” استفاده می‌کنه، حتی توی موقعیت‌هایی که خودش می‌تونه انجام بده.
اگه کسی چند تا از این موارد رو توی خودش ببینه، ممکنه نشونه‌ای از لوس بودن باشه. البته لوس بودن همیشه چیز بدی نیست، اما اگه باعث بشه که دیگران اذیت بشن یا فرد نتونه مستقل و قوی رفتار کنه، بهتره روی رفتارش کار کنه تا تعادل پیدا کنه.