(یه آدرس غلطی هم این وسط داده میشه البته، که تولیدکننده محتوا رو محرک خشونت معرفی می‌کنند اما معمولا این طور نیست. مردم به دلایل مختلف می‌تونند عصبانی بشن. صاحب قلم تعیین می‌کنه که عصبانیت رو سر کی خالی کنند. گربه وحشی بهرحال گرسنه میشه. اینکه کدوم خرگوش نگون‌بخت رو بندازن جلوش کار تولیدکننده محتواست. لازم نیست صاحب قلم بگه کالاها گرون شدن. مردم خودشون با مراجعه به فروشگاه میفهمند. اما صاحب قلم میتونه بشون بقبولانه که علتش احتکار کالا در انبار فلان تاجره! که میتونه بی‌ربط‌ترین دلیل ممکن باشه).
بنابراین کلیت سوال که قلم قدرتمندتر است یا شمشیر اشتباهه. این دو در یک زمین بازی روبروی هم قرار ندارند که تعیین کنیم کدوم برنده‌ست. قلم و شمشیر همواره با هم کار می‌کنند، و برای هم کار می‌کنند. اما چیزی که بین جولانی و کسانی که از یک برنامه‌نویس کامپیوتر یک قاتل ساختند، مشترکه، هدف‌گیری اون‌هاست. در هر دو، صاحب شمشیر و صاحب قلم می‌دونستند کی رو هدف بگیرند. هدف‌گیری جولانی، به دلیل طبیعت نظامیش واضحه. صاحبان قلم که از یه برنامه‌نویس یه قاتل ساختند هم می‌دونستند باید کی رو رادیکالیزه کنند: «بچه بهره‌مند اما آسیب‌دیده‌ای که گول هوش خودش رو میخوره». این دو ترکیب کلیدی هستند. بچه بی‌بهره، به آسیب دیدن عادت داره، و ازش عبور می‌کنه. اما هر نوع آسیبی برای بچه بهره‌مند سنگینه. همچنین بچه‌ای که پذیرفته زیاد خوش‌فکر نیست، زیاد هم خودش رو جدی نمی‌گیره، و نقش قهرمان ملت رو برای خودش در نظر نمی‌گیره.
اگه قراره با اشرار مقابله کنی، فرقی نداره سلاحت قلمه یا شمشیر، مهم اینه که مثل اسپری ازش استفاده نکنی و فقط روی هدف متمرکز باشی. و هدف یعنی هر سمتی که منجر به تغییر فیزیکی میشه. رادیکالایز کردن دیگران فقط درباره هفت‌تیر بازی نیست. درباره وادار کردن‌شون به تغییر فیزیکیه. اگه با حرفات بتونی کسی رو متقاعد کنی که هر هفته بره کوه، رادیکالش کردی. چون هرهفته کوه رفتن برای زندگی بی‌تحرکش، یه اتفاق رادیکاله. اما باید فقط اون حرف رو به کسی بزنی که میدونی میتونه رادیکالایز بشه. اگه غیر ازین باشه سرگرمیه. تبادل نظر، بحث، مجادله، با هرکسی غیر ازین اهداف، سرگرمیه. صحبت با کسانی که به آسمان آبی میگن سرخ و به آسمان سرخ میگن آبی، سرگرمیه. بحث با کسانی که به آزادی میگن ابتذال و به سقوط مردم در فقر میگن آزادسازی قیمت! سرگرمیه. گاهی هدف سرگرمی، یک نوع دلداری به خویشتنه. دوست داری در یک بحث با یک دیوانه شیزوفرنیک، به برتری برسی، تا دلت رو خوش کنی که «درسته اسلحه دست اون‌هاست، ولی تو بحث‌ها ما برنده‌ایم». آدم‌هایی که وقت‌شون رو صرف این سرگرمی‌ها می‌کنند هیچ تغییر فیزیکی ایجاد نخواهند کرد. تغییر حاصل کار کسانیه که قلم یا تیغ رو جای درست فرو می‌کنند.
بنابراین کلیت سوال که قلم قدرتمندتر است یا شمشیر اشتباهه. این دو در یک زمین بازی روبروی هم قرار ندارند که تعیین کنیم کدوم برنده‌ست. قلم و شمشیر همواره با هم کار می‌کنند، و برای هم کار می‌کنند. اما چیزی که بین جولانی و کسانی که از یک برنامه‌نویس کامپیوتر یک قاتل ساختند، مشترکه، هدف‌گیری اون‌هاست. در هر دو، صاحب شمشیر و صاحب قلم می‌دونستند کی رو هدف بگیرند. هدف‌گیری جولانی، به دلیل طبیعت نظامیش واضحه. صاحبان قلم که از یه برنامه‌نویس یه قاتل ساختند هم می‌دونستند باید کی رو رادیکالیزه کنند: «بچه بهره‌مند اما آسیب‌دیده‌ای که گول هوش خودش رو میخوره». این دو ترکیب کلیدی هستند. بچه بی‌بهره، به آسیب دیدن عادت داره، و ازش عبور می‌کنه. اما هر نوع آسیبی برای بچه بهره‌مند سنگینه. همچنین بچه‌ای که پذیرفته زیاد خوش‌فکر نیست، زیاد هم خودش رو جدی نمی‌گیره، و نقش قهرمان ملت رو برای خودش در نظر نمی‌گیره.
اگه قراره با اشرار مقابله کنی، فرقی نداره سلاحت قلمه یا شمشیر، مهم اینه که مثل اسپری ازش استفاده نکنی و فقط روی هدف متمرکز باشی. و هدف یعنی هر سمتی که منجر به تغییر فیزیکی میشه. رادیکالایز کردن دیگران فقط درباره هفت‌تیر بازی نیست. درباره وادار کردن‌شون به تغییر فیزیکیه. اگه با حرفات بتونی کسی رو متقاعد کنی که هر هفته بره کوه، رادیکالش کردی. چون هرهفته کوه رفتن برای زندگی بی‌تحرکش، یه اتفاق رادیکاله. اما باید فقط اون حرف رو به کسی بزنی که میدونی میتونه رادیکالایز بشه. اگه غیر ازین باشه سرگرمیه. تبادل نظر، بحث، مجادله، با هرکسی غیر ازین اهداف، سرگرمیه. صحبت با کسانی که به آسمان آبی میگن سرخ و به آسمان سرخ میگن آبی، سرگرمیه. بحث با کسانی که به آزادی میگن ابتذال و به سقوط مردم در فقر میگن آزادسازی قیمت! سرگرمیه. گاهی هدف سرگرمی، یک نوع دلداری به خویشتنه. دوست داری در یک بحث با یک دیوانه شیزوفرنیک، به برتری برسی، تا دلت رو خوش کنی که «درسته اسلحه دست اون‌هاست، ولی تو بحث‌ها ما برنده‌ایم». آدم‌هایی که وقت‌شون رو صرف این سرگرمی‌ها می‌کنند هیچ تغییر فیزیکی ایجاد نخواهند کرد. تغییر حاصل کار کسانیه که قلم یا تیغ رو جای درست فرو می‌کنند.