جادوی سخن
در حالیکه به همسرش نگاه میکرد فرمودند:
برادرت عبدالله چه نیکو بندهای است اگر نماز تهجد میخواند.
گویند ابن عمر پس از شنیدن این سخن پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ از زبان خواهرش أم المؤمنین حفصه تا آخر حیاتش نماز تهجد را ترک نکرد!
از کودکی شرر شاعرگی به جانش زده بودند، غزل میگفت و دُر میسفت، کاتب عبدالله بن مصعب زبیری که از کنارش رد شد گفت:
«ای کاش از این استعداد برای فقه و حدیث استفاده میکردی!».
آن کاتب ـ که تاریخ نام او را هم ثبت نکرده ـ نمیدانست با این جملهٔ کوتاه که در دیدار گذرای وسط کوچه گفته میشد از آن کودک شاعرپیشه، امام و محدث و فقیهی بنام
«محمد بن ادریس شافعی» میسازد؛ پیشوایی که میلیونها نفر بر مسلک او رخت تعبد بر تن میکنند.
در حالی که در مسجد جامع نیشابور نشسته بود و آینده را در سیمای شاگردانش میکاوید گفت:
«چه میشد اگر یکی از شما احادیث صحیح پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ را جمع آوری میکرد؟!»
اسحاق بن راهویه نمیدانست که جادوی این سخن، یکی از شاگردانش بهنام
محمد بن اسماعیل بخاری را وا میدارد تا بیش از ۱۳ هزار کیلومتر مسافت را در آن زمان برای جمع آوری احادیث صحیح طی نموده و «صحیحترین کتاب پس از قرآن» را به امت اسلامی تقدیم کند.
میگفت: «در کودکی خطاط ماهری بودم و هر رهگذری را شیفتهٔ نوشتههایم میکردم... روزی امام برزالی خط زیبای مرا دید و گفت:
«چقدر این خط تو شبیه خط محدثان است». با این سخن عشق حدیث در دلم جوانه زد و حدیث آموزی را آغاز کردم».
امام برزالی نمیدانست با این جمله از آن نوجوان خطاط
امام ذهبی میسازد؛ محدث و رجال شناس پرآوازهای که از آن روز همهٔ حدیث شناسان بر خوان او نشستهاند.
درحالیکه با شاگردش کنار چشمه نشسته بود برای او حدیث مسند امام احمد در رابطه با فتح قسطنطنیه را خواند، سپس فرمود:
«امیدوارم تو همان فاتحی باشی که پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ مژدهی آمدنش را داده است».
آق شمس الدین نمیدانست که با این جمله آتشی در درون آن کودک روشن میکند که جز با آن فتح بزرگ خاموش نمیشود، و جهان آن کودک را بهنام
«محمد فاتح» خواهد شناخت.
جادوی سخن را کم مپندارید؛ چه بسا جملهای مشعل راه سالکی در این تاریکخانه باشد و از شاعری امام شافعی و از خطاطی امام ذهبی بسازد یا فاتح دیگری به جهان اسلام تقدیم کند.
و چه زیبا فرمود خداوند:
﴿أَلَمْ تَرَ كَيْفَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا كَلِمَةً طَيِّبَةً كَشَجَرَةٍ طَيِّبَةٍ أَصْلُهَا ثَابِتٌ وَفَرْعُهَا فِي السَّمَاءِ﴾
(بنگر که الله چگونه مثل میزند: سخن خوب به درخت خوبی میماند که تنهی آن [در زمین] استوار و شاخههایش در فضا [پراکنده] باشد).
و چه نیک فرمود پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ :«إن من البيان لسحرا»، «چه بسیار سخنانی که جادو میکنند».
https://t.me/alshafee1