نن مې پر زړګې باندي بې حده ورېدي
ښه وشو چې راغلې ولا ډېر مې یادېدې

ستا د بیلتانه په درد اخته ومه چې نه ولې
اوښکې به مې غلي وګریوان ته تویه دې

تللی مسافر طالبه ستړی مشې ښه راغلې
دومره راته یاد ولې بیخې نه هېرېدې

پټ به مې له خلکو ژړل تاپسې غازي اشنا
سختې له مرګې نه شپې او ورځې تېرېدې

دنګه د چنار او د نښتر په شان ته دنګ یاره
ستا په فراقت کې به مې سترګې ژړېدې

ستړی د غزا طالبه ستړې غېږه پرانېزه
ته به مې په خیال کې زنګې دې رازنګېدې

غم به مې میلمه وو کړاوونو کې را ګیر به وم
زړه د مهاجر کې سرې لمبې به بلېدې