مــراقبــه روزانــه اشــو
ما با نيرويي عظيم به دنيا مي آييم اما اين نيرو نهان است و احتمال دارد بدون اينكه از آن آگاه شويم بميريم. اگر آگاهانه و هشيارانه حركت نكنيم ممكن است هدف را از دست بدهيم. اگر همچون پر كاهي در مسير باد و همچون تكه چوبي در جريان رودخانه شناور شويم، اگر منتظر ياري بخت و تصادف باشيم، به احتمال فراوان به هدف دست نخواهيم يافت. به همين دليل است كه بسياري از مردم در بدبختي به سر مي برند. بدبختي مردم عامل بيروني ندارد، بلكه ريشه آن در دور شدن آنان از هدف است. همه احساس مي كنند چيزي كم است اما براستي نمي دانند كه آن چيست. ولي يك چيز مسلم است: همه بذري را كه رشد نيافته و هنوز شكوفا نشده است با خود حمل مي كنند. سر نوشت بذر، بدبخت ماندن است. فقط يك گل مي تواند در باد و باران و خورشيد به رقص شادي در آيد. فقط يك گل با هستي راحت است. بذر نمي تواند احساس راحتي كند، زيرا بسته و ناشكفته است و هچ تماس و ارتباطي ندارد. نه از ماه چيزي مي داند نه از خورشيد و نه از ستارگان. اسمي از آنها به گوشش نخورده است. اما در جايي از ژرفاي وجودش اشتياقي شديد براي دانستن وجود دارد. تو فقط نيازمند تيز هوشي هستي. ساكت، هشيار و مراقبه گر شو تا هوشت فوران كند. تا بذر وجودت روزي از هم بشكفد. آن روز بزرگترين روز شادماني است، روزي كه بذر گلهاي وجود تو شكوفا شوند، بهار وجودت از راه مي رسد و تو يك باغ پر گل مي شوي.
راه رسيدن به خدا جشن گرفتن زندگي است. رقص كنان، آواز خوانان و خنده كنان در راه خدا گام بگذار. به زندگي بنگر! اگر اين زندگي آفريده خدا و تجلي وجود اوست، پس خدا كسي است كه در رقص شادي است. سرشار از گل و رايحه، سرشار از آواز و ترانه، آفريننده، با احساس و سر شار از موسيقي است ... اگر اين زندگي مدرك اثبات وجود خداست – غير از اين زندگي هيچ مدرك ديگري براي اثبات خدا وجود ندارد پس ممكن نيست خداوند عبوس و سخت گير باشد.
@WorldMeditation
https://www.instagram.com/WorldMeditation_1
ما با نيرويي عظيم به دنيا مي آييم اما اين نيرو نهان است و احتمال دارد بدون اينكه از آن آگاه شويم بميريم. اگر آگاهانه و هشيارانه حركت نكنيم ممكن است هدف را از دست بدهيم. اگر همچون پر كاهي در مسير باد و همچون تكه چوبي در جريان رودخانه شناور شويم، اگر منتظر ياري بخت و تصادف باشيم، به احتمال فراوان به هدف دست نخواهيم يافت. به همين دليل است كه بسياري از مردم در بدبختي به سر مي برند. بدبختي مردم عامل بيروني ندارد، بلكه ريشه آن در دور شدن آنان از هدف است. همه احساس مي كنند چيزي كم است اما براستي نمي دانند كه آن چيست. ولي يك چيز مسلم است: همه بذري را كه رشد نيافته و هنوز شكوفا نشده است با خود حمل مي كنند. سر نوشت بذر، بدبخت ماندن است. فقط يك گل مي تواند در باد و باران و خورشيد به رقص شادي در آيد. فقط يك گل با هستي راحت است. بذر نمي تواند احساس راحتي كند، زيرا بسته و ناشكفته است و هچ تماس و ارتباطي ندارد. نه از ماه چيزي مي داند نه از خورشيد و نه از ستارگان. اسمي از آنها به گوشش نخورده است. اما در جايي از ژرفاي وجودش اشتياقي شديد براي دانستن وجود دارد. تو فقط نيازمند تيز هوشي هستي. ساكت، هشيار و مراقبه گر شو تا هوشت فوران كند. تا بذر وجودت روزي از هم بشكفد. آن روز بزرگترين روز شادماني است، روزي كه بذر گلهاي وجود تو شكوفا شوند، بهار وجودت از راه مي رسد و تو يك باغ پر گل مي شوي.
راه رسيدن به خدا جشن گرفتن زندگي است. رقص كنان، آواز خوانان و خنده كنان در راه خدا گام بگذار. به زندگي بنگر! اگر اين زندگي آفريده خدا و تجلي وجود اوست، پس خدا كسي است كه در رقص شادي است. سرشار از گل و رايحه، سرشار از آواز و ترانه، آفريننده، با احساس و سر شار از موسيقي است ... اگر اين زندگي مدرك اثبات وجود خداست – غير از اين زندگي هيچ مدرك ديگري براي اثبات خدا وجود ندارد پس ممكن نيست خداوند عبوس و سخت گير باشد.
@WorldMeditation
https://www.instagram.com/WorldMeditation_1