عجب آشفته بازاریست دنیا
یکی با خنده آمد از پس راه
یکی با گریه‌ای مغموم گم شد
در این آشفته بازار هیاهو
حقیقت تلخ و نامعلوم گم شد
دلم تنگ است
دلم می‌سوزد از باغی که می‌سوزد
نه دیداری نه بیداری نه دستی از سر یاری
مرا آشفته می‌دارد چنین آشفته بازاری
تمام عمر بستیم و شکستیم
به جز بار پشیمانی نبستیم
جوانی را سفر کردیم تا مرگ
نفهمیدیم به دنبال چه هستیم