زنان علم : درباب تقابل هوش، تلاش و زیباییِ زنانه
اپیزود اول:
دبیرستانی‌ام و خلاصه‌ی پژوهشی اجتماعی رو می‌خونم: مردان شیک‌پوش و زیبا باهوش‌تر شناخته می‌شن؛ درحالیکه زنان شیک و زیبا در هوش و توانایی ضعیف ارزیابی می‌شن.
اطرافیانم بهم می‌گن:
زنی که زیاد به خودش می‌رسه رو واسه چیز دیگه می‌خوان!
به خودم می‌گم کسی که واقعا درس می‌خونه به قرش نمی‌رسه. این می‌شه شروع بی‌توجهی به سلامت جسم و روانم نوجوانی!
اپیزود دوم:
دانشجوام، می‌ریم کنگره‌ای در علم و می‌بینم خانم‌های شاخص کنگره حداقل آداب آراستگی رو هم رعایت نکردن.(همونجا وضعیت آقایون خیلی بهتره) دکتر فلانی بهم می‌گه تیپ زدی! می‌گم معلومه! کنگره جای معاشرته و آدم برای معاشرت حرفه‌ای باید خوشتیپ باشه! می‌گه اینجوری کسی جدیت نمی‌گیره! تو دلم می‌گم لابد پلشت بودن خوبه، بعد از خودم و تیپم بدم میاد.
اپیزود سوم:
توی IPM اینترنم و ارائه جدید درمورد زنان رو میرم. وسط ارائه درمورد حضور کمرنگ زنان در جایگاه‌های تاپ علمی-مدیریتی، ارائه دهنده می‌گه یکی از دلایل اینه که خانم‌ها چند برابر آقایون سندروم ایمپاستر دارن. چون بهشون القا شده که بخاطر زیبایی لطافتشون شایستگی انجام کار مهم ندارن!
بعد خودشو مثال می‌زنه که نه تنها در رقابت کاری این سندروم رو داشته، بلکه در دیت کردن و رابطه هم حس می‌کرده چون زیاد کار می‌کنه دوست داشتنی نیست.
اپیزود چهارم:
سر میز صبحانه با آقایان مدیریم، بحث استخدام زنانه. می‌گن زن خوشگل و خوشتیپ در کار دردسره و ما استخدام نمی‌کنیم. مگر یه جایی باشه بخوایم فقط یارو رو نشون بدیم!
می‌پرسم اگه خانومی برتری واضح داشت و تغییر جدی ایجاد می‌کرد چی؟ می‌بینم اصلا تقریبا زن زیبای باهوش و حرفه‌ای براشون تعریف نشده‌اس! یک صدا می‌گن خیلی درصد این زن‌ها نسبت به مردها خیلی خیلی کمتره، به ریسکش نمیارزه!
#نورومِنبَر
اپیزود اول:
دبیرستانی‌ام و خلاصه‌ی پژوهشی اجتماعی رو می‌خونم: مردان شیک‌پوش و زیبا باهوش‌تر شناخته می‌شن؛ درحالیکه زنان شیک و زیبا در هوش و توانایی ضعیف ارزیابی می‌شن.
اطرافیانم بهم می‌گن:
زنی که زیاد به خودش می‌رسه رو واسه چیز دیگه می‌خوان!
به خودم می‌گم کسی که واقعا درس می‌خونه به قرش نمی‌رسه. این می‌شه شروع بی‌توجهی به سلامت جسم و روانم نوجوانی!
اپیزود دوم:
دانشجوام، می‌ریم کنگره‌ای در علم و می‌بینم خانم‌های شاخص کنگره حداقل آداب آراستگی رو هم رعایت نکردن.(همونجا وضعیت آقایون خیلی بهتره) دکتر فلانی بهم می‌گه تیپ زدی! می‌گم معلومه! کنگره جای معاشرته و آدم برای معاشرت حرفه‌ای باید خوشتیپ باشه! می‌گه اینجوری کسی جدیت نمی‌گیره! تو دلم می‌گم لابد پلشت بودن خوبه، بعد از خودم و تیپم بدم میاد.
اپیزود سوم:
توی IPM اینترنم و ارائه جدید درمورد زنان رو میرم. وسط ارائه درمورد حضور کمرنگ زنان در جایگاه‌های تاپ علمی-مدیریتی، ارائه دهنده می‌گه یکی از دلایل اینه که خانم‌ها چند برابر آقایون سندروم ایمپاستر دارن. چون بهشون القا شده که بخاطر زیبایی لطافتشون شایستگی انجام کار مهم ندارن!
بعد خودشو مثال می‌زنه که نه تنها در رقابت کاری این سندروم رو داشته، بلکه در دیت کردن و رابطه هم حس می‌کرده چون زیاد کار می‌کنه دوست داشتنی نیست.
اپیزود چهارم:
سر میز صبحانه با آقایان مدیریم، بحث استخدام زنانه. می‌گن زن خوشگل و خوشتیپ در کار دردسره و ما استخدام نمی‌کنیم. مگر یه جایی باشه بخوایم فقط یارو رو نشون بدیم!
می‌پرسم اگه خانومی برتری واضح داشت و تغییر جدی ایجاد می‌کرد چی؟ می‌بینم اصلا تقریبا زن زیبای باهوش و حرفه‌ای براشون تعریف نشده‌اس! یک صدا می‌گن خیلی درصد این زن‌ها نسبت به مردها خیلی خیلی کمتره، به ریسکش نمیارزه!
#نورومِنبَر