بنظرم یکی از بهترین دیالوگایی که شنیدیم اینجا بود که شهاب حسینی گفت:

«بعضی اتفاقا ،بعضی چیزارو واقعا نمیشه بخشید! روزایی که گذشته معادل عمر آدم بوده مگه میشه اون کسی که روزا رو از آدم گرفته بهمون برگردونه، که ما ببخشیمش؟!»
و چقدر درسته! همه ی ما تیکه های از وجودمون رو پیش یه سریا جا گذاشتیم و بعد از اون یه شبای به اندازه صد سال طول کشیدن تا خودمونو پیدا کردیم، حالا چجوری میشه انتظار ببخشش داشت؟!