هوډ پاڼه
(1) نکاح په حقيقت کي د درو جوړو (نارینه او میرمني) تر منځ د مشترک ژوند کولو يو شرعي تړون دی چې نارينه او ښځينه د قضیې اساسي اړخونه ګرزوي خو چي اقرباء او یا والدین یي چاري پر مخ بیايي هغوی یی له زوم او نجلۍ څخه وكاك او نيايتة سرته رسوي .
(۲) کوم مهر چي په نکاح کې ياد کړل شوی وي هغه ټول دښځي حق دی چي هیچاته پکي د لاسوهني او تصرف کولو حق نشته، پدې معنا چې نه خوبي پلار او یا ورور او یا کوم بل قریب دخوړلو، دوستانو ته د وربښلو، په هغه باندي د میلمنو لپاره د مېلمستياوو د کولو او د هغوی لپاره دتحقو
(5)
د اخیستلو او ورکولو حق لري او نه يې مېړه او دهغه
هغه پلارګنې ته دخوړلو، یا د پرېښودلو د غوښتني او با له ښځي څخه د بیرته وړلو حق شته . (۳) له تکاح تړلو څخه وروسته بیا د ژوند تر پایه پوري د بخى نفقه او جامه او تور لګښتونه لکه علاج او معالجې او داسی تور دهغې په نارینه باندي واجب دي چې باید ورته وریی کړي خواد که ښځه د پلار په کور کې وي او که د مېړه په کور کې وي او خواه که ښځه شتمنه وي او که نیستنه وي او خواه که بي نارينه بلوای وي او که مسكين وي خو مصارف يې د خپل نارینه (مېړه) په ذمه باندي واجب دي او په ښځه یا دهغې په پلرګی ددې حق نلري چې هغوی خپله شتمني ولګوي ، (۴) د کوژدې له لومړۍ ورځي څخه نیولي چې نکاح وتړله شي بیا دواده تر ورځې پوري ټول هغه دودونه چې په پښتنې ټولنی کی رواج لري لکه کوزباتی ، پارتية ، لاس سره، نگرېزي، او داسي نور مناسبونه که هر نوم ولري چې درانه لګښتو ته پکې ترسره کېږي په اسلامی شریعت کي هيخ اساس تلري چې يو مسلمان بي باید پدې وجه هم مراعات نکړي چي اف به زمرد کی راځي ، او ددې دول دودونو پاللو ته په شریعت کی بدعات الرسوم ويل کيږي چې اسلامی شریعت بی نه خوښوي ، ځکه خو باید ازدواجی رشته په يوه داسي ساده ناستي پیل شي چې تکاح پکې وتړلی شي او يو بل ته دمبارکي لاسونه ورکړي او دوهمه ناستي د وليمې په ډوډۍ، چې له واده کولو څخه مخته او یا وروسته ری پایته ورسېږي البته ددوستی به دوران کی درشته دارانو تر مېنځ په غیر دودیزو مېلمستياور او دعوتونو کومه شرعي پابندي نشته (۵) دخوشالي دا ډول مشاسیتوته د مسلمان لپاره الهي نعمتونه او د شکر گذاري مقامونه دي چې هغه مي باید پداسی شکل ولمانځي چې د الله تعالی رضا او د هغه حکمونه او نبوي لارښووني او د سلف صالحينو عملي تګلاري پکي ملحوظ وي ، په ودونو او کوژدر کی نجونو او ښځینه وو ته د رو ایاتو له مخي پداسی شکل دستارو دویلو جو از شته چې په پرده کی وي ، د پرديو نارینه وو کلون پکي نه وي، په لارو کوڅو او بازارونو او موټرونو کې نه وي، بې حیایي او د موسيقي آلات پکې نه وي ، خو هغه څه چې په موجوده شكل نن سبا په ودونو کې ليدل او اورېدل کېږي لکه د ډمانو (هنرمند انو) راغوښتل، او يا دښځينه وو په مینځ کې دنارينه ډه ډول وهل، په موټرونو او کوڅو کې دښځینه رو انټونه او سندرې ويل چې پردي نارينه يي نندارې کوي بې شکه د اسلامی شریعت له نظره حرام عمل دی ،
رشتې جوړوونکی باید تل ځان ورڅخه وساتي ، او څوک چې يوه داسی محفل ته دعوت کړل شي چې هلته دامنکرات وجود لري اجابت به يي نکوي او که په ناخبري کې ګډون پکې وکړي خو چې کله يې داسي منکرات وليدل باید مخنيوی يي وکړي او یا یې سمدلاسه پر پردي (6) کوم سوغاتو ته چې یو لوری يې بل لوري ته د رشتې په دوران کې او بیا داخترونو په ورځو او یا تورو مناسیتونو کې ورکوي لازمي او ضروري ته دي او مقابل لوري پدې ملزم او تړلی نه دی چی
مسلمان
(1) نکاح په حقيقت کي د درو جوړو (نارینه او میرمني) تر منځ د مشترک ژوند کولو يو شرعي تړون دی چې نارينه او ښځينه د قضیې اساسي اړخونه ګرزوي خو چي اقرباء او یا والدین یي چاري پر مخ بیايي هغوی یی له زوم او نجلۍ څخه وكاك او نيايتة سرته رسوي .
(۲) کوم مهر چي په نکاح کې ياد کړل شوی وي هغه ټول دښځي حق دی چي هیچاته پکي د لاسوهني او تصرف کولو حق نشته، پدې معنا چې نه خوبي پلار او یا ورور او یا کوم بل قریب دخوړلو، دوستانو ته د وربښلو، په هغه باندي د میلمنو لپاره د مېلمستياوو د کولو او د هغوی لپاره دتحقو
(5)
د اخیستلو او ورکولو حق لري او نه يې مېړه او دهغه
هغه پلارګنې ته دخوړلو، یا د پرېښودلو د غوښتني او با له ښځي څخه د بیرته وړلو حق شته . (۳) له تکاح تړلو څخه وروسته بیا د ژوند تر پایه پوري د بخى نفقه او جامه او تور لګښتونه لکه علاج او معالجې او داسی تور دهغې په نارینه باندي واجب دي چې باید ورته وریی کړي خواد که ښځه د پلار په کور کې وي او که د مېړه په کور کې وي او خواه که ښځه شتمنه وي او که نیستنه وي او خواه که بي نارينه بلوای وي او که مسكين وي خو مصارف يې د خپل نارینه (مېړه) په ذمه باندي واجب دي او په ښځه یا دهغې په پلرګی ددې حق نلري چې هغوی خپله شتمني ولګوي ، (۴) د کوژدې له لومړۍ ورځي څخه نیولي چې نکاح وتړله شي بیا دواده تر ورځې پوري ټول هغه دودونه چې په پښتنې ټولنی کی رواج لري لکه کوزباتی ، پارتية ، لاس سره، نگرېزي، او داسي نور مناسبونه که هر نوم ولري چې درانه لګښتو ته پکې ترسره کېږي په اسلامی شریعت کي هيخ اساس تلري چې يو مسلمان بي باید پدې وجه هم مراعات نکړي چي اف به زمرد کی راځي ، او ددې دول دودونو پاللو ته په شریعت کی بدعات الرسوم ويل کيږي چې اسلامی شریعت بی نه خوښوي ، ځکه خو باید ازدواجی رشته په يوه داسي ساده ناستي پیل شي چې تکاح پکې وتړلی شي او يو بل ته دمبارکي لاسونه ورکړي او دوهمه ناستي د وليمې په ډوډۍ، چې له واده کولو څخه مخته او یا وروسته ری پایته ورسېږي البته ددوستی به دوران کی درشته دارانو تر مېنځ په غیر دودیزو مېلمستياور او دعوتونو کومه شرعي پابندي نشته (۵) دخوشالي دا ډول مشاسیتوته د مسلمان لپاره الهي نعمتونه او د شکر گذاري مقامونه دي چې هغه مي باید پداسی شکل ولمانځي چې د الله تعالی رضا او د هغه حکمونه او نبوي لارښووني او د سلف صالحينو عملي تګلاري پکي ملحوظ وي ، په ودونو او کوژدر کی نجونو او ښځینه وو ته د رو ایاتو له مخي پداسی شکل دستارو دویلو جو از شته چې په پرده کی وي ، د پرديو نارینه وو کلون پکي نه وي، په لارو کوڅو او بازارونو او موټرونو کې نه وي، بې حیایي او د موسيقي آلات پکې نه وي ، خو هغه څه چې په موجوده شكل نن سبا په ودونو کې ليدل او اورېدل کېږي لکه د ډمانو (هنرمند انو) راغوښتل، او يا دښځينه وو په مینځ کې دنارينه ډه ډول وهل، په موټرونو او کوڅو کې دښځینه رو انټونه او سندرې ويل چې پردي نارينه يي نندارې کوي بې شکه د اسلامی شریعت له نظره حرام عمل دی ،
رشتې جوړوونکی باید تل ځان ورڅخه وساتي ، او څوک چې يوه داسی محفل ته دعوت کړل شي چې هلته دامنکرات وجود لري اجابت به يي نکوي او که په ناخبري کې ګډون پکې وکړي خو چې کله يې داسي منکرات وليدل باید مخنيوی يي وکړي او یا یې سمدلاسه پر پردي (6) کوم سوغاتو ته چې یو لوری يې بل لوري ته د رشتې په دوران کې او بیا داخترونو په ورځو او یا تورو مناسیتونو کې ورکوي لازمي او ضروري ته دي او مقابل لوري پدې ملزم او تړلی نه دی چی
مسلمان