“من سهم خودم را انجام داده‌ام، زمان آن رسیده است که بروم.
من در تمام طول زندگی‌ام فکر می‌کردم که پرده از راز اين جهان برمی‌دارم. اما آنچه رخ داد کاملا برعکس است زیرا هر چه
بیشتر در هستی عمیق می‌شدم، رمز و رازها عمیق‌تر می‌شدند.
من در شگفتی کامل می‌میرم. در حیرت می‌میرم.”

این نادر است، حالتی از نبوغ است. نابغه کسی است که به
محیط اجتماعی اجازه نمی‌دهد تا او را مانند یک ربات تقلیل دهد؛ این تعریف من از نبوغ است.

همه‌ی انسان‌ها نابغه به دنیا می‌آیند اما خیلی سریع با محیط پیرامونشان شروع به سازش می‌کنند. و هنگامی که سازش می‌کنند، استعدادهایشان از بین می‌رود، هوش‌شان می‌میرد. آنها برای چیزهای بی‌فایده، برای چیزهای بیهوده، روح خود را می‌فروشند...

اگر می‌توانید مثل آلبرت انیشتین بمیرید، به درستی زندگی کرده‌اید و به درستی می‌میرید.

آلبرت انیشتین به مراتب، روحانی‌تر و معنوی‌تر از پاپ واتیکان
است.
قبل از آنکه بمیرد، فردی از او سؤال کرد: اگر دوباره متولد شوید مطمئن هستم که دوست دارید یک فیزیکدان یا ریاضیدان عالی باشید. او پاسخ داد، نه، هرگز! اگر یک فرصت دیگر به من داده شود، بیشتر از آنکه دوست داشته باشم فیزیکدان شوم، می‌خواهم یک لوله‌کش شوم. می‌خواهم زندگی بسیار ساده‌ای داشته باشم، ناشناس باشم، تا بتوانم بیشتر از زندگی لذت ببرم، بدون آنکه کسی در مسیرم قرار گیرد؛ در این حالت، شهرت، پرستیژ، تحقیقات و هیچ چیزِ دیگر در مسیر من قرار نمی‌گیرد، بنابراین می‌توانم ارتباط عمیق‌تری با هستی داشته باشم.