یه ویدئو دیدم که شدیدا غمگینم کرده. زنه میگفت تو ممکنه همه عمرت فکر کنی هیچ دردی برات تحملش سخت تر از ریجکت شدن، پذیرفته نشدن توسط گروه های اجتماعی مورد علاقه‌ت و حتی نداشتن دوست و رفیق نیست، ولی همه اینها تا وقتیه که مادر نشدی تا ببینی که بچه‌ت داره ریجکت میشه، تنهاست یا کسی باهاش دوست نمیشه و بازی نمیکنه. درد این هزار بار بدتره. میگفت پسر من که اوتیسم داره ۳ ساله مدرسه میره و تو این مدت فقط یک دوست پیدا کرده. دیروز بعد از مدرسه رفته دوستش رو بغل کنه ولی چون زور زیادی به کار برده، دوستش افتاده و بعد از اون حتی وقتی پسر من ازش عذرخواهی کرده اون رو نبخشیده. صبح پسرم تو اتاقش گریه میکرد و میگفت نمیخواد بره مدرسه چون هیچکس دوستش نداره و باهاش بازی نمیکنه و درد این جمله بچه از همه دردهایی که من تو عمرم کشیدم بدتره.

@MIND_C0LD .. ♡