دارم از روزایی میگم که صدا و سیمای کشوری با فروش روزانه ۲ میلیون نفت و تولید ناخالص داخلی پونزدهم شانزدهم دنیا کلا ۵ تا دونه شبکه داشت که همیشه یکی دوتاش خراب و برفکی بود

در مقابل گیرنده های ماهواره ای صدها شبکه به نمایش میزاشتن و به همت روسای صدا و سیمای اونزمان تنها راه جلوگیری از سوق گرفتن مردم به ماهواره ها این بود که بگن دیش ماهواره علم یزیده و هرکی داره ملائکه تو خونش نمیره و دختر خانواده یاد میگیره رابطه دار معتاد درس نخون میشه اخرشم بچه سقط میکنه و یا خودشو میکشه یا بعد از تجاوز تو بیابون میندازنش

پسر خانواده ام جانی معتاد عربده کش میشه و با یه اکیپ که احیانا یه دختر بی خانواده که اونم معتاده میرن بانک میزنن و یکی یکی کشته میشن

همین دوستان ... تنها راه مقابله با موج بکار گیری ماهواره ها در کشور همین بود

نه اینکه بیان مثلا بگن ما سالی ده ها میلیارد دلار نفت میفروشیم خب ۱ میلیارد دلارشو بزاریم شبکه های جدید و برنامه های خوب تهیه کنیم

هیچ ایده ی بهتری هم برای جذب جوانان اطراف نداشتیم و فاخر ترین سریالمون مردان انجلس بود که از سیخ کوبیده به جا شمشیر استفاده میکردن و از زیر سفره ای چهارخونه ای قدیمی به عنوان شنل