‏بلاخره علایم بیماری‌اش کنترل شد. او مبتلابه اختلال اسکیزوفرنیای مقاوم به درمان بود. بارها و بارها بستری شده بود و متاسفانه به داروها و شوک و توانبخشی و... پاسخ نمی‌داد. در دوسال اخیر، هر هفته یکی دوبار پیام می‌داد و از صداها و توهماتش که آزارش می‌دادند شکایت می‌کرد و برایم درد دل می‌کرد؛ از تنهایی و ناامیدی‌هایش، از عدم درک شدن‌ها، از تحقیر دیگران، از آرزوی مرگ و رهایی‌اش، از..... و گاهی مجبور بود که برای پاسخ به سوالهایم از صداها اجازه بگیرد که گاهی به او اجازه نمی‌دادند؛ او در قفسی، درون قفسی دیگر زندانی بود که کلیدش گم شده بود، با زندان‌بانهایی شکنجه‌گر و بی‌رحم که شبانه‌روز مراقبش بودند.
‏متاسفانه درمان او تا خط هفت درمان هم موفق نبود. بالاخره در خط هشتمِ درمان، اوضاع تغییر کرد و او و خانواده‌اش دوماه پیش با شوق پیام دادند که علائمش برطرف شده است و حالا چند ماهی‌ست که هفته‌ای یک بار پیام تشکر می‌دهد. اگرچه همسفریِ طولانی‌ مدت و پررنجی بود ولی در نهایت لذت‌بخش؛ آری، بیشتر داستان‌های بهبودی و سلامت و شادی در دنیای روان، داستان همسفری‌ست (Companionship) و همانطور که در مطالعه‌ی ۷۵ ساله‌ای هاروارد نشان داده شده، راز خوشبختی در روابط فردی و زوج‌ها و خانواده و کار، داشتن همسفر خوب است.


▪️دکتر روح الله صدیق

به جمع دانشجویان علوم‌ پزشکی بپیوندید ❤️

@Mss_twitter