𝖧𝖾𝗋𝖾𝗍𝗂𝖼 𝖥𝗂𝖼𝗍𝗂𝗈𝗇.

"- اوه، واو... یعنی دنبال توجیهی از جانب من هستی؟ من حسودی میکنم؟ یعنی این بین چیزی هست که باعث حسودی من بشه؟ چرا؟ چه خبره مگه؟ چیزی هست که ممکنه من حسودی کنم."

"-اوه، واو... یعنی دنبال توجیهی از جانب من هستی؟ من حسودی میکنم؟ یعنی این بین چیزی هست که باعث حسودی من بشه؟ چرا؟ چه خبره مگه؟ چیزی هست که ممکنه من حسودی کنم."

-کاتاکیوچی هیچی به جز یه عروسک خیمه شب بازی ساختگی برای فلیکس نیست.

مرد بزرگتر به صورت هیونجین نگاه کرد و مطمئن شد یک قسمت رو هم از دست نده. هیونجین مرد زیبایی بود. تمام اجزای صورتش به خوبی کنار یکدیگر قرار گرفته بودن و قطعا هر شخصی که بهش نگاه می‌کرد رو متاثر می‌کردن.

″ وقتی فلیکس به نشونه تموم شدن تحملش چندبار روی لبه‌ی میز زد، فقط با دست دهنش رو پوشوند تا صدای ناله‌هاش به گوش کارکنان عمارت نرسه. می‌دونست ممکنه بهش آسیب بزنه، ولی خونش درحال جوشیدن بود ″

- می‌دونی... گاهی واقعاً دلم می‌خواد بمیرم. نه این‌که خودکشی کنم... می‌خوام اتفاقی یه ماشین لهم کنه، پام گیر کنه یا از یجایی سُر بخورم.

″توی سشن شاید مطیع باشی، ولی توی زندگی عادی با رئیس بازیات منو سلاخی کردی هان جیسونگ!″

″توی سشن شاید مطیع باشی، ولی توی زندگی عادی با رئیس بازیات منو سلاخی کردی بیون بکهیون!″

از زمانی که با هیونجین وقت می‌گذروند این رو به خودش یادآوری کنه که قرار نیست آسیبی به اون بزنه پس می‌تونه باهاش وقت بگذرونه و البته لازم نیست مسئله‌ی اعتماد نکردنش به آدمها رو پیش بکشه.