تصویر بالا، چند روز بعد از فاجعهٔ اتمی چرنوبیل. رژه و جشنی توسط هزاران نفر با گل‌ها و پوسترهای رهبران شوروی، در خیابان‌ها برگزار شد. آدم‌هایی که از چرنوبیل خبر نداشتند و با تنفس مواد رادیواکتیو، به خونه برگشتند. سیستم نه تنها این جشن رو لغو نکرد، بلکه تنها چند روز بعدش مسابقات دوچرخه‌سواری رو هم برگزار کرد تا اون‌ها هم آلوده به خونه برگردند. گورباچف هم غرب رو مسئول بزرگنمایی حادثه اعلام کرده بود. حادثه‌ای که تا سال‌ها بعد قربانی گرفت. برای سیستم تمامیت‌خواه فاجعهٔ اتمی با موارد دیگه تفاوتی نداره. توتالیتر برای اینکه نشون بده همه‌چیز تحت کنترلشه، به هر قیمتی شده باید نشون بده همه‌چیز عادیه.

اما نکته در همین تصاویره. لبخند می‌زنند و عکس رهبران رو در دست گرفتند. غافل از اینکه در سیستمی زندگی می‌کنند که حتی فاجعهٔ چرنوبیل رو نگفته بود و این‌ها رو فرستاد تا جشن بگیرند و همه‌چیز رو عادی نشون بدن. سیستمی که بر پایهٔ دروغ شکل گرفته، بر پایهٔ همین دروغ‌ها تداوم پیدا می‌کنه، و مردمی میسازه که همین دروغ‌ها رو باور می‌کنند و در همین دروغ‌ها زندگی می‌کنند و توسط همین دروغ‌ها زندگیشون بلعیده می‌شه.